ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ?

ਸਹਲੇਖਕ: ਡਾ. ਭੀਸ਼ਮ ਸ਼ਰਮਾ, ਵੈਟਰਨਰੀ ਸਰਜਨ, ਐਚ.ਪੀ. ਰਾਜ

ਸਹ ਸੰਪਾਦਕ: ਮਾਸਟਰ ਵਿਨੋਦ ਸ਼ਰਮਾ {ਅਧਿਆਪਕ, ਐਚ. ਪੀ. ਰਾਜ}

Photo by Vanderlei Longo from Pexels

ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਸਟਾਰ ਸੁਸ਼ਾਂਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜਪੂਤ ਦੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ, ਅਸੀਂ ਉਸਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਚਾ ਸੀ। ਉੱਚਾਈ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਕੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਇਸਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਾਂਗੇ।

ਉਦਾਸੀ ਇੱਕ ਫੈਲਣ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵਾਂਗ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਦੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ: ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਧਿਆਤਮਕ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ

ਬਲਿਯੂ ਵਹੇਲ ਨਾਮ ਦਾ ਇਕ ਵੀਡੀਓਗੇਮ ਆਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਖੇਡਦਿਆਂ ਕਈ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਲਈ ਸੀ।  ਸੁਸ਼ਾਂਤ ਨੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੀਵਾਰ ‘ਤੇ ਸਵੈ-ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਆਦਮੀ ਦੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਪੇਂਟ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਛਿਛੋਰੇ  ਫਿਲਮ ਵਿਚ, ਉਹ ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਕ ਖ਼ਬਰ ਅਨੁਸਾਰ ਬਿਹਾਰ ਰਾਜ ਦਾ ਇਕ ਲੜਕਾ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਸੁਸ਼ਾਂਤ ਦੀ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਸਵੇਰੇ ਲਟਕਦਾ ਪਾਇਆ ਗਿਆ।  ਇਹ ਸਭ ਮਨ ਦੀ ਖੇਡ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਚਿੰਤਨ ਗਲੇ ਦੇ ਸ਼ੂਧਤਾ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਥੋੜਾ ਤਣਾਅ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਗਲਾ ਦੱਬਣ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਗਲੇ ‘ਤੇ ਇਕ ਘੁਟਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗੀ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਚਕਰ ਉੱਤੇ ਮਨਨ ਕਰਨ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਦਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਥੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਰੋਬਰ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਗਲ਼ੇ ਨੂੰ ਜੀਵਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗੈਸਟਰਾਈਟਸ ਦੀ ਵੀ ਗਲੇ ਦੇ ਦਮ ਘੁਟਣ ਵਿਚ ਭੂਮਿਕਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਸਿਹਤਮੰਦ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਗੈਸਟ੍ਰਾਈਟਿਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਇਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਦਵਾਈ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਯੋਗਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੱਧੀ ਖੁਰਾਕ ਖਾਣ ਨਾਲ, ਸ਼ਰੀਰ ‘ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਐਂਟੀ-ਡਿਪਰੇਸੈਂਟ ਦਵਾਈਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਉਦਾਸੀ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਅਤੇ ਕਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕਾਬਿਲੀਅਤ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਦਵਾਈਆਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਇਸ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਇਕ ਨਵੀਂ ਕੁੰਡਲਨੀ-ਚਿਤਰ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਦਾ ਇਕ ਅਵਸਰ ਵੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਨਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਲ ਅਭਿਅਸਟ ਹੋਣ ਲਈ ਸਮਯ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਸੁਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਉਦਾਸੀ ਨਿਵਾਰਕ ਦਵਾ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਵੇਲੇ ਤੋਂ ਨੀ ਖਾ ਰਿਗ ਸੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਹੋ ਸਕੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੀਭ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਕੱਸ ਕੇ ਜੋੜਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਂ ਵਿਚਾਰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਹੇਠਾਂ ਆ ਸਕਣ। ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਬਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਸਲ ਯੋਗੀ ਹੈ।

ਸੁਸ਼ਾਂਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜਪੂਤ ਆਪਣੀ ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਮਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਕਈ ਵਾਰ ਭਾਵੁਕ ਹੁੰਦੇ ਸੀ

ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਹੈ,ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਆਖ਼ਰੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪੋਸਟ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਮੀਡੀਆ ਤੋਂ ਸੁਣਨੀ ਮਿਲੀ। ਕੇਵਲ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ ਚੀਜ਼ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕੁੰਡਲਨੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਜੋਂ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰੰਤਰ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਮਿਲੀਆਂ।ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਪੂਰਵਜਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਲੋਕਾਂ ਜਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸ਼ੁੱਧ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਭਲਾਈ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ, ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਪ੍ਰੇਮ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਮਨ ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਭੜਕਾਉਣ ਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸੁਸ਼ਾਂਤ ਦਾ ਕੁਝ ਸਟਾਰ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਬ੍ਰੇਕਅਪ ਵੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਅਤੇ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੋੜਾ-ਜੀਵਨ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਫਿਲਮੀ ਜਗਤ ਵਿਚ ਇਹ ਵਾਪਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹਰ ਕੋਈ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਵੀ ਸੂਟ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਇਸ ਕੁਦਰਤੀ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ। ਡਾਕਟਰ ਅਨੁਸਾਰ ਉਹ ਬਾਈਪੋਲਰ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸੀ। ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ-ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਰੂਪ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਤੀਬਰ ਉਤੇਜਨਾ ਦੇ ਬਾਅਦ ਤੀਬਰ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਦੌਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਬਾਈਪੋਲਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਇਲਾਜ ਹੈ।  ਕਥਿਤ ਕਲਾਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਯੋਗ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਮਨ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੀ ਹੈ।  ਅਸਲ ਵਿਚ, ਸਿਰਫ ਵਿਕਾਰ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਹੀਂ।ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਹਰ ਸਮੇਂ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁੱਝਿਆ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋਣ ਦਾ ਗਮ ਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਇਕ ਰੂਪ ਹੈ।  ਉਸ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ, ਵਿਛੜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸਵੀਰ ਦੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਬਣਾ ਕੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਅਭਿਆਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਉਸ ਫਿਲਮ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰ ਦੀ ਅਧਿਆਤਮਕ ਤਰੱਕੀ ਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ

ਚਸ਼ਮਦੀਦਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਅਧਿਆਤਮਕ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਵਾਨ ਸਰੀਰ ਦਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਿਮਾਗ ਸੀ। ਅਜਿਹੇ ਗੁਣ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਬੇਫਿਕਰ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਦਮੀ ਅਦਵਾਇਟ ਜਾਂ ਗੈਰ-ਦਵੈਤ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਰਾਤ ਅਤੇ ਦਿਨ, ਜੀਵਨ-ਮੌਤ, ਮਿੱਤਰ-ਦੁਸ਼ਮਣ, ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਦੁੱਖ, ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਪਰੀਤ ਚੀਜ਼ਾਂ ਇਕੋ ਜਿਹੀ ਦਿਖਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਆਦਮੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦਾ। ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।

ਦਰਅਸਲ, ਅਡਵਾਈਤਾ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਨਹੀਂ, ਚੌਕਸਤਾ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅਦਵੈਤ ਨੂੰ ਗਲਤ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਬਾਹਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

ਉਪਰੋਕਤ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਬਾਹਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗੀ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿਚਲੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਪਿਆਰ ਦਰਸਾਏਗੀ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿਚ ਅਣਸੁਖਾਵਾਂ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ ਰਹੇਗਾ। ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰੇਗਾ। ਅੱਜ ਦੇ ਕੋਰੋਨਾ ਲਾਕਡਾਉਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਸਮਾਜਿਕ ਸਹਾਇਤਾ ਨੂੰ ਖੋਹ ਲਿਆ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਸਮਰਥਨ ਇਕ ਗੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਚੁੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਵੇਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗੀ ਨੂੰ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਦਾਸੀ ਰੂਹਾਨੀ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ


ਸਮੁੰਦਰਮਨਥਨ ਦਾ ਵਰਣਨ ਹਿੰਦੂ ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੰਦਰਚਲ ਪਹਾੜ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ-ਧਿਆਨ ਵਾਸੂਕੀ ਨਾਗ ਹੈ। ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਚੰਗੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਇਕ ਦੇਵਤਾ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਗੰਦੇ ਵਿਚਾਰ ਹਨ, ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਭੂਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਨ ਦੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਭੂਤਾਂ ਦੀ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਮੰਥਨ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜੋ ਜ਼ਹਿਰ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਪੈਦਾਇਸ਼ੀ ਉਦਾਸੀ। ਜਿਹੜਾ ਸ਼ਿਵ ਇਸ ਨੂੰ ਪੀਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਗੁਰੂ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਗਲੇ ਵਿਚ ਮੁਅੱਤਲ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਚੇਲੇ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਉਹ ਖੁਦ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਉਭਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਨੰਦ ਹੈ ਜੋ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਮੰਥਨ ਵਿਚੋਂ ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਅਰਥ ਤਾਂਤਰਿਕ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਭਗਵਾਨ ਨਾਰਾਇਣ ਵੱਲ ਲੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਮੇਰਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਆਪਣਾ ਅਨੁਭਵ

ਆਪਣਾ ਅਨੁਭਵ ਉਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਮੈਂ ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਬੰਧਤ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਵੀ। ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਭਲੇਮਾਣਸ ਗੁਆਂਢੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਦੇ ਘਰ ਮੈਂ ਬਿਨਾਂ ਪੁੱਛੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਤੁਰ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜੀ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੰਗਲ ਦੇ ਜੀਵ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤਾ। ਚੰਗਾ ਚੁਟਕਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਿਮਰਨ ਗਿਆਨ ਦੀ ਇੱਕ ਅਤਿਅੰਤ ਅਵਸਥਾ ਹੈ; ਦੂਜੇ ਲੋਕ ਉਦਾਸੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਦਾਸੀ ਸਾਪੇਖ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗੀ ਖੁਦ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਮਾਧੀ ਵਿਚ ਗਿਆਨ ਦੀ ਉੱਚਤਮ ਅਵਸਥਾ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਹੋਰ ਮਾਹਰ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਲੋਕ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹਨ ਜੋ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਉਦਾਸੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਲਈ ਲੋਕ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗੀ ਦੀ ਅਲੋਚਨਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਦਾਸੀ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਲੋਕ ਉਸਦੇ ਚੰਗੇ ਲਈ ਉਸਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਜੀਉਣਾ ਸਿੱਖ ਸਕੇ, ਪਰ ਉਹ ਅਕਸਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ। ਉਸਦੀ ਉਦਾਸੀ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚੋਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਆਦੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਸੇ ਲਈ ਜਾਂ ਤਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲਗਾਵ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਿਨਾਂ ਜੀਣ ਦੀ ਆਦਤ ਵੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਉਦਾਸੀ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਨਸ਼ੇੜੀ ਅਚਾਨਕ ਨਸ਼ਾ ਛੱਡਣ ਵੇਲੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿੰਨਾ ਚਾਨਣ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਹਨੇਰਾ ਵੀ ਉੱਨਾ ਹੀ ਗਹਿਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਬੁਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਚੰਗੀ ਸੰਗਤ ਅਪਣਾਉਣ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਫੁੱਲ ਨਹੀਂ ਬੀਜ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੰਡੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੀਜਣੇ ਚਾਹੀਦੇ। ਫੁੱਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਧਣਗੇ। ਮਹਾਤਮਾ ਬੁੱਧ ਨੇ ਵੀ ਇਹੀ ਕਿਹਾ ਹੈ।

ਇਹ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਦਾਸੀ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਦਰਤੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਕੁਦਰਤੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਇਸ ਖ਼ਤਰੇ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ, ਨਕਲੀ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਯੋਗ ਸਾਧਨਾ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਖਿੱਚਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ, ਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ, ਪੰਚਮਕਾਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੈ।

ਇਕ ਕਿਤਾਬ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਕੱਰਣ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ

ਇਹ ਕਿਤਾਬ “ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਦਰਸ਼ਨ” ਹੈ। ਪੂਰੇ ਵੇਰਵੇ ਹੇਠ ਦਿੱਤੇ ਲਿੰਕ ਤੇ ਉਪਲਬਧ ਹਨ।

https://demystifyingkundalini.com/shop/

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें       

Please click on this link to view this post in English

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਰਜ ਲਈ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ

ਭੀਸ਼ਮ ਅਤੇ ਹਰਿਦਾਏਸ਼

ਲੋਕ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਭਿਆਸ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕੁੰਡਲਨੀ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉਠਦੀ ਹੈ। ਯੋਗ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੰਮ ਅਤੇ ਯੋਗਾ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਪੂਰਕ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਹਨ। 3 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਮੂਲਧਰਾ ਤੋਂ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਭਾਰੀ ਗਰਮੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਮੈਂ ਸਾਈਕਲ ਨਾਲ ਇੰਨਾ ਦੌੜ ਸਕਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਮਨ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਅਭਿਆਸਾਂ ਨਾਲ ਫਿੱਟ ਸਨ।

ਮੇਰਾ ਬਾਈ-ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਯੋਗਾ ਦਾ ਤਜਰਬਾ

ਇਸ ਹਫਤੇ, ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਕਰਕੇ ਅਧੂਰੀ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਮੈਂ ਸਾਈਕਲ ‘ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕੁਲ 20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਨ, ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬੇਸਮੈਂਟ ਚਕਰ / ਮੁਲਾਧਰ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੀ ​​ਅਤੇ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ। ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀਰਜ ਧਾਰਨ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਵੇਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਮੌਲਾਧਾਰ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਇਕ ਚਮੜੇ ਦੀ ਤਿਖੀ ਜੁੱਤੀ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਲੱਤ ਮਾਰੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਠੀ ਅਤੇ ਗਹਿਰੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਨੇ ਦਿਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਯੋਗਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਫਿਰ ਵਧ ਗਈ। ਮੈਂ ਉਸ ਸੰਵੇਦਨਾ ਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪਿੱਛੇ ਤੇ ਉਪਰ ਧੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ ਨਾਲ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਉਪਰ ਵਲ ਫੈਲਦੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਸ ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ ਦਾ ਵਰਣਨ ਇੱਕ “ਪੁਰਾਣੇ ਪ੍ਰਵਾਹ/ਪ੍ਰਾਣ-ਉਠਾਣ” ਨਾਮ ਵਾਲੀ ਅਤੇ “ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ” ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਰਦ ਵਰਗੀ ਸਨਸਨੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਤਦ ਪਿੱਠ ਵਿਚ ਕੜਵੱਲ ਵਰਗਾ ਮਿੱਠਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਤਸਵੀਰ ਵੀ ਉਥੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਦੋ ਦਿਨ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਤੀਜੇ ਦਿਨ, ਉਸ ਸਨਸਨੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਰੀਅਰ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਟੱਕਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਦੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਚਮੜੇ ਦੀ ਨੁਕੀਲੀ ਜੁੱਤੀ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ‘ਤੇ ਮਿੱਠੀ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਪੀੜ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ, ਮੂਲਾਧਾਰਾ ਤੇ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਸਨਸਨੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ। ਸਨਸਨੀ ਨੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਚੁਪਚਾਪ ਲੰਘ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ (ਬ੍ਲੋਕ) ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ। ਜੇੜਾ ਚੱਕਰ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂ ਅਨ੍ਬ੍ਲੋਕ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉਥੇ ਮਿੱਠੀ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਗਰਦਨ ਵਿੱਚੋਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਗਰਦਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ (ਵਿਸ਼ੂਧੀ ਚੱਕਰ) ਵਿਚ ਮਿੱਠੇ ਦਰਦ ਅਤੇ ਕਠੋਰਤਾ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸੇ ਦਿਨ, ਮੇਰੇ ਮੂਲਧਰਾ ਨੂੰ ਬਾਹਰਲੇ ਸਾਧਨਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਨਸਨੀ ਮਿਲੀ। ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਚੜ੍ਹ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਛਲੇ ਚੱਕਰ ਦੁਆਰਾ ਅਧਾਰ ਚੱਕਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਲੌਕ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਗਰਦਨ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬਣਾਇਆ। ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿਰ ਹਲਕਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਯਾ ਪਰ ਊਰਜਾ ਜਾਂ ਏਨਰਜੀ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰੀ। ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ 4-5 ਮਿੰਟ ਦੀ ਝਪਕੀ ਲੱਗੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਠਿਆ, ਊਰਜਾ ਦੀ ਲਹਿਰ ਪੂਰੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਪੂੰਝ ਰਹੀ ਸੀ। ਮਨ ਭਾਰੀ ਅਤੇ ਦਬਾਅ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਧੂ ਮੱਖੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਉੱਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਨੰਦ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਕੰਮ ਵਿਚ ਦਖਲ ਦੇਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ, ਮੈਂ ਜੀਭ ਦੇ ਉਲਟੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਛੂਹ ਲਿਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਸਨਸਨੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਰਾਹੀਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆ ਗਈ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਮਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ। ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਇਕੱਲੀ ਊਰਜਾ ਸੀ; ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਿਰਫ ਦਿਲ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ। ਇਹ ਤੋਂ ਫੇਰ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਿਆਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਸਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਕਰਿਸ਼ਮਾ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਧਾਰਣ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਵਰਤਾਰਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਇਕ ਯੋਗੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਤਾਂ ਹੀ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਸਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਅਨੁਕੂਲ ਸਥਿਤੀਆਂ ਹੋਣ, ਅਤੇ ਚੱਕਰ ਰੁਝੇ ਜਾਂ ਬਲਾਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਊਰਜਾ ਦਾ ਵਾਧਾ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਡਿਗਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਸਥਿਤੀ ਬਣ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਣ ਦਾ ਵਾਧਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਪ੍ਰਾਣ ਦਾ ਵਾਧਾ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਭਾਵ ਹੈ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਯਾਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਣ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਲਹਿਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਇਸ ਵਾਧੇ ਨਾਲ ਖੁਦ ਜੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਾਣ ਦੀ ਉਚਾਈ (ਮਹਾਨ ਲਹਿਰ) ਬਣਾਈ ਹੈ। ਉਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਅਕਸਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ 3 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਇਸ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦੇ ਹੋਮਪੇਜ ‘ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ।

ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਜਾਂ ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਯੋਗਾ ਡਾਇਆਫਰਾਗਮੈਟਿਕ ਸਾਹ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਕਿ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਢਿਡ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀਆਂ ਸਾਹ ਲੈ ਕੇ ਮੇਰਾ ਮੁਲਾਧਰਾ ਚੱਕਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਪੋਰਟਸ ਬਾਈਕ ਵਿਚ, ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਰੀਢ਼ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਆਸਣ ਜਾਂ ਪੋਸਚਰ ਇਸ ਦੀ ਕੁਦਰਤੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੁਲਾਧਰਾ ਚੱਕਰ ਇਸ ਦੀ ਪਤਲੀ ਸੀਟ ਦੇ ਦਬਾਅ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਉਤੇਜਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ, ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮੂਲਧਰਾ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਊਰਜਾ ਦਿੱਤੀ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਅਧਾਰ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਵੀਰਜ ਸ਼ਕਤੀ ਇਕੱਠੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਇਸ ਨੇ ਪਛੜੇ ਵਹਾਅ ਜਾਂ ਬੈਕਵਾਰਡ ਫਲੋ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੇਸ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਇਕੱਠੀ ਊਰਜਾ ਪਿਛਲੇ ਚੈਨਲ ਦੁਆਰਾ ਚੜ੍ਹ ਗਈ। ਮੂਲਾਧਾਰ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਉਹੀ ਸੀ ਜੋ ਜਿਨਸੀ ਊਰਜਾ ਦੀ ਰਾਖੀ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ, ਇਹ ਜਿਨਸੀ ਸੰਬੰਧਾਂ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਲੋਕ ਜਿਨਸੀ ਰੂਪ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਜੀਭ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਬੰਦ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜੀਭ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਸਤਹ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਕੱਸ ਕੇ ਚਿਪਕਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਜੀਭ ਨੂੰ ਇਕ ਖੰਭੇ ਦੇ ਸਿਖਰ ਦੇ ਸਲੈਬ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਖੰਭੇ ਜਾਂ ਊਰਜਾ ਚੈਨਲ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਮਨ ਦੇ ਬੇਕਾਰ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੇਠਾਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜਿਹੜੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਊਰਜਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸਨੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਕੋਈ ਥਕਾਵਟ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਤੀ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਊਰਜਾ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਆਈ

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਡੂੰਘਾ ਅਤੇ ਮਿੱਠਾ ਦਰਦ ਪਿਛਲੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਤੇ ਆਇਆ। ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ ਤੇ, ਇਹ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵੱਲ ਆ ਗਿਆ। ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ, ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ, ਇਸ ਮਿੱਠੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਊਰਜਾ ਜਾਂ ਏਨਰਜੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਊਰਜਾ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਅਤੇ ਮਨਪਸੰਦ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਇਸ ਦਰਦ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਖਾਲੀ ਊਰਜਾ ਪਿਛਲੇ ਚੱਕਰਾਂ ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਗਲੇ ਚਕਰਾਂ ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਰੋੜਿਆਂ ਜਾਂ ਬੈਂਡਾਂ ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਰੀਢ਼ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਰੂਹਾਨੀ ਤਰੱਕੀ ਲਈ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਧਿਆਨ ਦੇ ਵੱਲ ਸਾਧਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਤੋਂ, ਸਾਧਕ ਹਰ ਦਿਨ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਯੋਗਸਾਧਨਾ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਜੇ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਸਾਧਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਦੀ ਮੰਨੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਸਾਧਨਾ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਿੱਖਣ ਲਈ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਯੋਗ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਇਹ ਵੈਬਸਾਈਟ ਵੀ ਇਕ ਗੁਰੂ (ਈ-ਗੁਰੂ) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।

To read Yoga books, please visit following web link

https://demystifyingkundalini.com/shop/

Read post in English

पोस्ट को हिंदी में पढ़ें

ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਲਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅੰਗੂਠੇ ਨੂੰਚੂਸਣਾ- ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਧਿਆਤਮਕ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ

ਦੋਸਤੋ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਮੂੰਹ (ਓਰਲ ਗੁਫਾ) ਇੱਕ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਵਿੱਚ ਵਾਂਗ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਓਰਲ ਕੇੇਵਿਟੀ ਦੀ ਛੱਤ ਇਸ ਦੇ ਫਰਸ਼ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਸਵਿੱਚ ਚਾਲੂ ਹੋੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਭੋਜਨ ਲੈਂਦੇ ਸਮੇਂ, ਜਦੋਂ ਮੂੰਹ ਭੋਜਨ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਦ  ਦੋਹਾਂ ਸਤਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਪਰਕ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜਦੋਂ ਮੂੰਹ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੰਪਰਕ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਰਾਹਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।  ਚੁੰਮਣ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ, ਇਹੀ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੂੰਹ ਦੀ ਥੁੱਕ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਲਾਭ ਲੈਣ ਲਈ ਯੋਗੀ ਨੇ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਜੀਭ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਦੀ ਇਕ ਤਕਨੀਕ ਬਣਾਈ।  ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਜੋੜਿਆ।

ਬੱਚੇ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮਹਾਨ ਯੋਗੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਮੈਂ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਯੋਗਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਯੋਗਾ ਸਿੱਖਿਆ।  ਉੱਨਾਂਂ ਯੋਗੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਸਨ। ਸ਼ੁਕਦੇਵ, ਬਾਬਾ ਬਾਲਕ ਨਾਥ ਅਜਿਹੇ ਯੋਗੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਾ ਸ਼ਕਤੀ ਉਤੇ  ਲੋਕ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।  ਦਰਅਸਲ, ਬੱਚੇ ਦੇ ਯੋਗਾ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦ ਗਰਭ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਵਿੱਚ ਚਾਲੂ ਕਰਨ ਦਾ ਰੁਝਾਨ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ

ਬੱਚੇ ਮਾਂ ਦੇ ਗਰਭ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਅੰਗੂਠਾ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਰਭ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਮੁਸੀਬਤ ਹੈ।  ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਕੈਦ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਗੁੱਸੇ, ਡਰ, ਉਦਾਸੀ ਆਦਿ ਮਾਨਸਿਕ ਵਿਗਾੜਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।  ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ, ਉਹ ਅੰਗੂਠਾ ਚੂਸਦੇ ਹਨ।  ਅੰਗੂਠਾ ਮੂੰਹ ਦੀਆਂ ਦੋ ਸਤਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਥੁੱਕ ਵੀ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਰੁਝਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿਚ 4 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤਕ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਮੂੰਹ ਦੀ ਬਣਤਰ ਨੂੰ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਆਦਤ ਨੂੰ ਯੋਗਾ ਸਿਖਾਉਣ ਦੁਆਰਾ ਮਿਟਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਵੱਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡਾਂਟ ਕੇ।

ਜਦੋਂ ਏਨੇਰਜਿ ਸਵਿਚ ਚਾਲੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?

ਮੂੰਹ ਦੇ ਊਰਜਾ ਸਵਿਚ ਚਾਲੂ ਹੋਣ ਨਾਲ, ਮਨ ਦਾ ਭਾਰ ਹੇਠਾਂ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਭਾਰ ਉਤਰ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਭਾਰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਮਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਲਗਾਵ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਦਵੈਤ / ਗੈਰ ਦਵੈਤ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਬਣਾਈ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿਚ ਭਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀ ਹੈ।  ਯੋਗੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਤੇ ਨਾੜੀ ਚੈਨਲਾਂ ਦੇ ਜਬਰੀ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿਚ ਵਧੇਰੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਕੋਈ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਨਿਗਲ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਲੋਕ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਲਿਆ ਜਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਦਿੱਤਾ।  ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਗੁੱਸੇ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਪੀਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ, ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਬੋਝ ਥੁੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਗਲ਼ੇ ਰਾਹੀਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੈਸੇ ਵੀ, ਗੁੱਸੇ ਦੌਰਾਨ ਲੋਕ ਦੰਦ ਵੀ  ਭੀਨੱਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ‘ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਸਕਣ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੜ ਸਕਣ। ਕਈ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਮੂੰਹ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਸਤਹਾਂ ਜੀਭ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਬੰਨ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਕਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਚਾਲੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ   

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਵਿਚ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਵੀ ਚੁੱਪ ਧਰਮ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਵੇਲੇ ਦੰਦ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਇਕੱਠੇ ਬੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਪਾੜਾ/ਫਾਸਲਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।  ਬੋਲਣ ਨਾਲ, ਇਹ ਪਾੜਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਭਾਰ ਹੇਠਾਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਸਵੈ-ਬੋਧ / ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਜਾਗਣ ਵਾਲੀ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਸੀ।  ਮੈਂ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬੋਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।  ਜੀਭ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤਾਲੂ ਨੂੰ ਛੂਹ ਕੇ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਕੋਰੋਨਾ ਲੋਕਦੌਨ/ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਮਾਸੂਮ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੈਦਲ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨਾਲ ਭਟਕਦੇ ਵੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਹੈ।

ਹਾਈਪਰਟੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੁੰਡਲਨੀ – ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਕੁੰਜੀ; ਭੋਜਨ ਯੋਗ

ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਲਈ ਦੋ ਵੱਡੇ ਚੈਨਲ ਹਨ। ਇਕ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ।  ਦੂਜਾ ਸਰੀਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਰੀਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੰਘਦੇ ਹੋਏ, ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਦੋ ਬਰਾਬਰ ਅਤੇ ਸਮਮਿਤੀ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵੇਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਖੱਬਾ ਹਿੱਸਾ (ਨਾਰੀ ਜਾਂ ਯਿਨ) ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਹਿੱਸਾ ਸੱਜਾ (ਮਰਦ ਜਾਂ ਯਾਂਗ) ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਰਧਨਾਰੀਸ਼ਵਰ ਦੀ ਧਾਰਣਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਹੈ।  ਉਸ ਸ਼ਿਵ ਰੱਬ ਦਾ ਖੱਬਾ ਹਿੱਸਾ ਔਰਤ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਜਾ ਹਿੱਸਾ ਨਰ ਰੂਪ ਹੈ।  ਦੋਵੇਂ ਚੈਨਲ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟਦੇ ਹਨ।  ਦੋਵੇਂ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜੇਸ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੂਪ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਲੂਪ ਤਦ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦੋਵੇਂ ਚੈਨਲ ਪੇਰੀਨੀਅਮ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।  ਉਹ ਲੂਪ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਲੂਪ ਵਿੱਚ ਤੁਰਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਚੈਨਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਮੁੱਖ ਚੈਨਲਾਂ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਠ ਯੋਗ ਅਤੇ ਤਾਓਵਾਦ ਵਿੱਚ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸਾਹਮਣੇ ਵੱਲ ਚੈਨਲ

ਦਿਮਾਗ ਪਿਆਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰਕ ਹੈ

ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕੱਠੇ ਖਾਣ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਵੱਧਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਰਸਤਾ ਪੇਟ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ।  ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਕਾਲਪਨਿਕ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦਾ ਟਿਫਨ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਤਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਿਆਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।  ਖੁਸ਼ੀ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਬੋਝ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਆਤਮ ਗਿਆਨਵਾਨਤਾ ਵੀ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਮਨ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਇਕਲੌਤੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਾਗਲਪਨ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੀਭ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਛੋਹਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਰਾਹੀਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਦਿਲ ਤਕ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।  ਬੇਸ਼ਕ ਇਹ ਦਿਲ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਦਿਲ ਤਕ ਬਰੋਬਰ ਤੁਰਦੀ ਰਹੇ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਦਿਲ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।  ਇਸੇ ਲਈ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਉਸ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ”।  ਭਾਵ ਇਹ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦਪੂਰਣ ਸੀ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਭੋਜਨ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਉਤਰਦੀ ਹੈ

ਇਸਦਾ ਸਿੱਧਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਟਿਫਿਨ ਦੀ ਸੋਚ ਨਾਲ, ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਸੀ।  ਉਹ ਰਸ ਜਾਂ ਭੋਜਨ ਦੇ ਕਣ ਦੋਵੇਂ ਜਬਾੜੇ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਇਕ ਕੰਡਕਟਰ ਸੰਯੋਜਕ-ਗਰੀਸ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ।  ਉਸ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ ਜੇਸ ਤੋਂ ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹੋਯਾ।  ਉੱਥੋਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।  ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਭੀ ਵਿਚ ਹਿੰਮਤ ਜਾਂ ਗਟ੍ਸ ਹੈ।  ਅਸਲ ਵਿਚ, ਅੰਤੜੀ ਦਾ ਦੂਜਾ ਨਾਮ ਗਟ ਹੈ।  ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰ ਕੇ ਮੈਂ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਜੋੜ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਉਹ ਪਾਣੀ ਦਾ ਘੁੱਟ ਮੈਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

ਪੂਰਾ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ

ਅਕਸਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭੋਜਨ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਚੈਨਲ ਰਾਹੀਂ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉੱਥੋਂ ਹੀ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮੂਲਾਧਾਰ ਚੱਕਰ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਦੋ ਬਰੋਬਰ ਹਿਸਿਆਂ ਵਿਚ ਵੰਡਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੈਨਲ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕ ਸਿੱਧੀ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਵੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਮੋੜਣ ਲਈ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਚੱਕਰ ਮਲੋਤਸਰਗਾ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸੈਕਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਾਜਤ ਦੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੇਟ ਸਾਫ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਵਧਿਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਕੇ ਮੂਲਧਰਾ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ, ਜੇ ਵਾਜਰਾ ਸਿਖਾ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮੂਲਧਰਾ ਤੇ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ , ਜੋ ਕਿ ਹਕੀਕਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਜਿਨਸੀ ਚਕਰਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਲੋਕ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਦੇਸ਼ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਮੁਡਕਰ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਹਿਸ੍ਰਸਾਰ ਤਾਂ ਮੂਲੇਦਾਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੈਂਟਰਿੰਗ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਦੇ ਸਹਿਸ੍ਰਤਰ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਵਧੇਰੇ ਸੌਖਾ ਅਤੇ ਕਾਰਗਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਨੱਕ ਦੀ ਨੋਕ, ਅਗਿਆ ਚੱਕਰ ਅਤੇ ਸਿਰ ਦੇ ਲਮ੍ਬੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਜਾਂ ਸ਼ਿਖਾ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿਚ, ਸਿਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਖਬੇ-ਸਜੇ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਚੋਣੀ / ਟਫਟ (ਸ਼ਿਖਾ) ਨੂੰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਗਿਆਨ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਹੈ

ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਚੈਨਲ ਆਪਸੀ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।  ਇਹ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸੈੱਲ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੈੱਲ ਤੱਕ ਆਪਸੀ ਛੂਤ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਦੀਆਂ ਹਨ।  ਵੈਸੇ ਵੀ, ਖਾਣੇ ਦੇ ਨਿਵਾਲੇ ਨੂੰ ਨਿਗਲਦੇ ਸਮੇਂ, ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਗਲ਼ੇ ਦੇ ਵਿਸੂਧੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਫਿਰ ਇਹ ਦਿਲ ਦੇ ਅਨਹਤ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੇਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਨਾਲ ਇਹ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਢਿਡ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਾਣ ਨਾਲ ਲਟਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੇਠਾਂ ਦਬਾ ਕੇ ਜਣਨ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਿਨਸੀ ਸਵਿਸ਼ਥਨ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਾਲਾ ਚੈਨਲ

ਸੈਕਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਜਣਨ ਅੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਦ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਤਿੱਖੀ ਸਨਸਨੀ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਣਨ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਿੱਧੇ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਦਿਲ ਤਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਸਿੱਧਾ ਦਿਮਾਗ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਤਦ ਇਹ ਜੀਭ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਇਸ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਦੇ ਤਬਾਦਲੇ ਵਿੱਚ ਮੁਖ ਦੀ ਲਾਰ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।  ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਾਰ ਬਣਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਵੀ ਘੱਟ ਥੱਕਦਾ ਹੈ।  ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਜਣਨ ਅੰਗਾਂ ਤੋਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਭੇਜਣ ਦਾ ਇਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਸਿੱਧੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜਣਨ ਅੰਗਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਹਰ ਚੱਕਰ ਵੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਦਾ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਤੁਰਨਾ

ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੋਈ ਭੌਤਿਕ ਚੈਨਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਨਸਨੀ ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੈ।  ਦੂਜੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ, ਸੰਵੇਦਨਾ ਸੈੱਲ ਤੋਂ ਸੈਲ ਦੇਸੰਪਰਕ ਦੁਆਰਾ ਚਲਦੀ ਹੈ।  ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿਚ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ  ਛੂਹਣ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਦੁਆਰਾ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਵੱਧਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਤਾਓਜ਼ਮ ਦੇ ਮਾਈਕਰੋਕੋਸਮਿਕ ਓਰਬਿਟ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਹੈ।

ਇਹ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਤਜਰਬੇ ਦੇ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਭਿਆਸ ਦੁਆਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਜਾਗਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਆਦਮੀ ਨੇ ਸਿਰਫ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੂੰ ਪਦਾਰਥਕ ਬਣਨ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ।  ਉਹ ਸਰੀਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।  ਇਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਚੈਨਲ ਪਾਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੂਖਮ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।  ਇਸ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ।  ਹਾਲਾਂਕਿ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਅਭਿਆਸ ਦੁਆਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਜਾਗਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਉਲਟੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਤਾਲੁ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ‘ਤੇ, ਕੰਮ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਵਧਿਆ ਹੋਇਆ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਤੁਰੰਤ ਘਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਇਹ ਪਿਛਲੀ ਪੋਸਟ ਵਿਚ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਸੀ।  ਮੈਂ ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਅਜ਼ਮਾ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਇਸਦੇ ਲਈ ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਵਾਂਗਾ।  ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਜੀਭ ਦੀ ਟਿਪ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਫਲੈਟ ਅਤੇ ਤੰਗ ਬਣਾਉ।  ਬੇਸ਼ਕ ਜੀਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋੜਨ ਨਾਲ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੋ।  ਇਕ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਸੰਪਰਕ ਬਿੰਦੂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਉਲਟ ਜੀਭ ਦਾ ਟਿਪ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰੰਤ ਛੂੰਹਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਉਲਟਾ ਸੰਪਰਕ ਕਾਊਂਟਰ ਕਰੇੰਟ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੇਠਾਂ ਉਤਰਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਕਾਊਂਟਰ ਕਰੇੰਟ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਲੇਟ ਵਿਚ ਇਕ ਗਰਮ ਦੁੱਧ ਦੇ ਗਲਾਸ ਨੂੰ ਘੁਮਾਉਣਾ ਅਤੇ ਪਲੇਟ ਵਿਚ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਉਲਟ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਘੁੰਮਾਉਣਾ।  ਇਸ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਠੰਡਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਦੁੱਧ ਦੀ ਗਰਮੀ ਤੁਰੰਤ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜੀਭ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਰਾਹੀਂ  ਦਿਮਾਗ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਫੈਲ ਗਿਆ ਹੈ।  ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।  ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਤੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ।  ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਤੁਰੰਤ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਤਾਕਤ ਦਿਲ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਫੈਲ ਗਈ।  ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ ਅਤੇ ਲੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।  ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚੇ ਯੋਗੀ ਅਤੇ ਕੁੰਫੂ / ਕੁੰਗ ਫੂ ਵਿਦਵਾਨ ਰਖਿਆਤਮਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹਮਲਾਵਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।  ਉਪਰੋਕਤ ਆਰਮ ਬ੍ਰਾਂਚਿੰਗ ਵਰਗੀ ਬ੍ਰਾਂਚਿੰਗ ਚੈਨਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸਾਹਮਣੇ/ਅੱਗੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਜੀਭ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ ਗਲ਼ੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਤੰਗੀ ਪੈਦਾ ਹੋਏਗੀ।  ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਬੋਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਗਲੇ ਦੇ ਕੇਂਦਰ, ਵਿਸ਼ੁਧੀ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ, ਉਹ ਕਠੋਰਤਾ ਵਧੇਰੇ ਵਧਦੀ ਹੈ।  ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਭਾਰ ਦਿਲ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵੇਗਾ।  ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਨਾਭੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਈ।  ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਮਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਾਲੀ ਅਤੇ ਹਲਕਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਗੁੱਸੇ ਵਰਗੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਨ ਦੇ ਭਾਰ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।  ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਤੇ ਅਨੰਦ ਨਾਲ ਚਮਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਨਾਭੀ ਨੂੰ ਸਿੰਕ ਜਾਂ ਸਮੁੰਦਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।

ਜੀਭ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਚੋਟੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਕੇ ਇਕ ਪਤਲੀ ਨਸ ਥੱਲੇ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਸਭ ਚੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨੂੰ coveringੱਕਣ ਅਤੇ ਗਲੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਨਾਲ ਜੀਭ ਦੇ ਅਗਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ coveringੱਕਣ ਦੀ ਇਕ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ । ਜਦੋਂ ਇਹ ਨਰਮ ਤਾਲੂ ਦੁਆਰਾ ਛੂਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਨਾੜ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜਾਂ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਬੋਝ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮਾਈਕਰੋਕੋਸਮਿਕ ਓਰਬਿਟ ਵਿਚ, ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸਿੱਧੀ ਐਨਰਜੀ ਜਾਂ ਸੰਵੇਦਨਾ ਜਾਂ ਬੋਝ ਨੂੰ ਨਬਜ਼ ਦੇ ਚੈਨਲਾਂ ਵਿਚ ਚਾਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਲੋਕ ਕੋਰੋਨਾ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਈ ਭੱਜ ਰਹੇ ਹਨ

ਭੋਜਨ ਦੇ ਬਗੈਰ ਆਦਮੀ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਜੀ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਵੈਸੇ ਵੀ, ਜੇ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਖਾਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਕ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਜੋ ਅਕਸਰ ਇਕੋ ਸਮੇਂ 5 ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਖ਼ਾਸਕਰ ਵਿਆਹ ਆਦਿ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਜਾਂ ਜਸ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਸੁਆਦੀ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਲੇ ਹੋਏ ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਖਾਏ 5 ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਹੀ ਪੀਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।  ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੱਸਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਰਾਂ ਖੁੱਲ ਕੇ ਹੱਸਦਾ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।  ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਪਚਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਮਿਲਦੀ ਸੀ।  ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੇ ਕੋਈ ਲਾਕਡਾਉਨ ਕਾਰਨ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਭਾਰੀ ਭੋਜਨ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਚਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਪਰ ਭੋਜਨ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸਰੀਰ ਲਈ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਮਨ ਦੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਘਟਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਾਭ ਲਈ, ਲੋਕ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਕਾਮੇ ਨਾਵਲ ਕੋਰੋਨਾ (ਕੋਵਿਡ -19) ਵਾਇਰਸ ਲੌਕਡਾਉਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲਈ ਭੱਜ ਰਹੇ ਹਨ, ਭੁੱਖ ਤੋਂ ਨਹੀਂ।  ਵੈਸੇ ਵੀ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ, ਕੈਂਪਾਂ ਵਿਚ ਮੁਫਤ ਭੋਜਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।  ਜੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਿਰਫ ਭੋਜਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਮੋਟਾ ਆਦਮੀ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੋਵਾਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਤਾਓਜ਼ਮ ਵਿੱਚ ਏਨਰਜੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਵਿੱਚ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਚਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਮੈਂ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂਤਰਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੌਰਾਨ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦਿਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।  ਇਹ ਇਕ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮਹਸੂਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।  ਜਿਨਸੀ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਲਗਭਗ 5-10 ਸਕਿੰਟ ਲੱਗ ਗਏ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਨਸਨੀ ਇਕ ਲਹਿਰ ਵਾਂਗ ਉੱਠ ਗਈ।  ਜਿਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚੋਂ ਇਹ ਲੰਘੀ, ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕੀਤਾ।  ਨੀਵਾਂ ਖੇਤਰ ਸੁੰਗੜਦਾ ਰਿਹਾ।  ਭਾਵ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਇਹ ਜਣਨ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠੀ, ਉਹ ਝੱਟ ਤੋਂ ਸੁੰਗੜੇ।  ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਤੇ ਮਜਬੂਤ ਕੁੰਡਲਨੀ ਭਾਵਨਾ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਹਮਣੇ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ  ਮੁੱਲਾਧਰ ਚਕਰ ਤਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਚੈਨਲ ਦੁਆਰਾ ਵਾਪਸ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਚਮੜੀ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਤੱਕ ਜਕੜ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਦਿਮਾਗ ਲਈ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਇਕ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਂ ਗਸਿੰਗ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਅਹਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖਿੱਚ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਹੇਠ ਲਹੂ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵਗਦਾ ਹੈ।  ਤਦ ਉਹ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਜੀਭ ਦੇ ਪੁਲ ਦੁਆਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਦਬਾਅ ਫਿਰ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਫਿਰ ਅਧਾਰ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਨਸਨੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਉਥੇ ਉਭਰਦੇ ਹੁੱਡ ਤੇ ਫੈਲਦੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਵੈਸੇ ਵੀ ਸੱਪ ਅਤੇ ਜੀਭ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗਹਿਰਾ ਸੰਬੰਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਫਿਰ ਉਹੀ ਪਲ ਉਹ ਜੀਭ ਰਾਹੀਂ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਹੇਠ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਬਾਰ ਬਾਰ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਈ ਯੌਨ ਯੋਗਾ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਿਛੜੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਵਿਧੀ (ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਉਲਟਾ ਤਰੀਕਾ ਜਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਪੰਪ); ਅੱਜ ਦੇ ਕੋਰੋਨਾ ਪੀਰੀਅਡ ਵਿਚ ਹਵਾ ਤੋਂ ਸਹੀ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਰੋਨਾ ਕਦੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਹ ਥਾਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ?

ਯੋਗਾ ਵਿਚ, ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਚੀਜ਼ ਹੈ।  ਯੋਗਾ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਯਾਤਰਾ ਸਿਰਫ ਸਹੀ ਸਾਹ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹ ਜਿੱਤਣ ਨਾਲ ਮਨ ਵੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਹੀ ਸਾਹ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਚਲਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ, ਚੱਕਰ ਉੱਤੇ ਸਾਹ ਘੁੰਮਾਉਣ ਨਾਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ।

ਪਿਛਾਂਹ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ (ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣਾ) ਤਰੀਕਾ ਸਾਹ ਦੇ ਯੋਗਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ

ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਟ ਦੁਆਰਾ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਸਿੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਨੂੰ ਡਾਇਫਰਾਗਮੈਟਿਕ ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਵਿਚ, ਹਵਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਤੇ ਪੇਟ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਫੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਫੇੰਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਪੇਟ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਸੁੰਗੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਇਸ ਨਾਲ ਪੇਟ ਉਲਟ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਹ ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਲਏ ਸਾਹ ਮਨ ਨੂੰ ਚਕਰਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਆਕਸੀਜਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।

ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਹੁਨਰ ਵਿੱਚ, ਸਾਹ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਤੁਰ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ, ਇਹ ਚੀਜ਼ ਅਜੀਬ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਵੇਲੇ ਜ਼ਰੂਰ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਆਵੇਗਾ।  ਪਰ ਇਹ ਰੂਹਾਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸੱਚ ਹੈ।  ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਾਹ ਦੀ ਸੂਖਮ ਧਿਆਨ ਸ਼ਕਤੀ ਪੇਟ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਧੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਨਾਭੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਅਤੇ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਇਕ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਵੀਰਜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਅੰਦਰ ਭਰਾ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸਾਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਉੱਪਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸਾਹ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਵੀਰਜ ਸਨਸਨੀ ਦਾ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦਿਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਸਹਾਰਸਰਾ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਵੀਰਜ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਸੂਖਮ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹਵਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹਵਾ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਬੈਕਵਾਰਡ ਫਲੋ ਵਿਧੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉਲਟਾ-ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਮੂਲਾਧਾਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਹਿਸਾਰ ਚੱਕਰ ਤੱਕ ਵਿਆਪੇ ਹੋਏ ਸ਼ੀਲੰਗਾ/ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ (ਬ੍ਰਹਮ ਸੱਪ) ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ, ਅਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਧਾਰ ਕੋਇਲ ਨੂੰ ਮੁੱਲਾਧਰ ਅਤੇ ਸਵੱਧਿਥਨ ਚੱਕਰ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਤਕ ਖਲੋਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਹਜ਼ਾਰ ਫਨ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੇਟ ਰਾਹੀਂ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਅਤੇ ਕਠੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫਨ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ।  ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਫਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।  ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਉਪਰੋਕਤ ਸੰਵੇਦਨਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਾਹ ਛੱਡਦੇ ਹਾਂ, ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗਾ ਢੀਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫਨ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਮੋੜਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਥੱਲੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਫਨ ਤੋਂ ਫੁਫਕਾਰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਪੇਟ ਅੰਦਰ ਵਲ ਸੁੰਗੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਦਬਾਉਂਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਰੀਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸੁਧਿਸ਼ਥਨ ਬਿੰਦੂ ਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਜਿਨਸੀ ਯੋਗਾ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਿਕਲਪ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਕਈ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਸੈਕਸ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ। ਇਹ ਤਰੀਕਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਸਨਿਆਸੀ ਯੋਗੀ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਵਿਧੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਵੀਰਜ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਬੰਸਰੀ ਯੋਗਾ;  ਕੋਰੋਨਾ ਪੀਰੀਅਡ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਬਾਂਸਰੀ

ਦੋਸਤੋ, ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ।  ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਲਿਖਣਾ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ, ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਨ ਲਈ ਵਾਪਸ ਚਲਾ ਜਾਵੇ।ਉਮੀਦ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ।

ਕੋਰੋਨਾ ਯੁੱਗ ਵਿਚ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ

ਤਾਲਾ-ਬੰਦੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਘਰ ਵਿਚ ਕੈਦ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਗਾਣੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੁਣੇ ਗਏ।  ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵੀ ਵੇਖੀਆਂ।  ਭੂਤੀਆ ਆਤਮਾ / ਪ੍ਰੇਤਵਾਦੀ ਜਾਂ ਆਤਮਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਫਿਲਮਾਂ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਹੈ।  ਅੱਜ ਕੱਲ ਇਹ ਫਿਲਮਾਂ ਵਧੀਆ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।  ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਲਾਕ-ਡਾਉਨ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਕਲਾ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਸੰਗੀਤ ਕਲਾ ਨੂੰ ਸੋਧ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਸਿੱਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਿਚ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਬੰਸਰੀ ਗਿਆ ਜੋ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉਥੇ ਪਈ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤੋਹਫਾ ਹੋਰ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਾਕ ਡਾਉਨ ਕਾਰਨ, ਜ਼ਰੂਰੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ‘ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ ਸੀ।  ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਬੰਸਰੀ ਵਜਾਉਂਦਾ ਸੀ।  ਇਸ ਬੰਸਰੀ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕਰਦਿਆਂ 20 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।  ਜੇ ਇਕ ਕਲਾ ਇਕ ਵਾਰ ਵੀ ਵਰਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਇਹ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਧਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਬੇਸ਼ਕ, ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬੰਦ ਕਰੋ।  ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਅਤੇ ਕਲਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾਾ ਸੀ। ਬੰਸਰੀ ਵਜਾ ਕੇ, ਮੇਰੀ ਧੁੰਦਲੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਫਿਰ ਤੋਂ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀ।

ਬੰਸਰੀ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਆਪਸੀ ਸੰਬੰਧ;  ਬੰਸਰੀ ਦਾ ਯੋਗ

ਬੰਸਰੀ ਵਜਾਉਣ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ ਜਾਂ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੀ ਕਸਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਸਮੇਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿਚ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਉਠਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਛੱਡਦੇ  ਸਮੇਂ ਇਹ ਅਗਲੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਉਤਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਚੱਕਰ ਲਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਅਤੇ ਗਹਿਰੀ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤਦ ਹੋੋਲੀ ਹੌਲੀ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸਾਹ ਛੱਡਣ ਨਾਲ, ਬੰਸਰੀ ਦੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਧੁਨਾਂ ਵੀ ਵਜਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਅਗਲੇ ਚਕਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉਤਰਦੀ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ, ਬੰਸਰੀ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੁਆਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਇਸ ਸਭ ਦੇ ਨਾਲ ਚਮਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਕੀਤਾ ਹੈ।  ਬੰਸਰੀ ਦਾ ਯੋਗਾ ਵਿਲੱਖਣ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਵੀ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਮਨ ਦੋਵੇਂ ਬਿਲਕੁਲ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਬੰਸਰੀ ਇਕ ਵਧੀਆ ਕਿਸਮ ਦਾ ਸਾਧਨ ਹੈ

ਬੰਸਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸਸਤਾ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਬਾਂਸ ਦੇ ਪੌਦੇ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵਿਗਿਆਨ ਜਾਂ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ।  ਇਸ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਸਰੋਤਾਂ ਦੀ ਘੱਟ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਵਿਚ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ, ਕੁਝ ਵੀ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਬੰਸਰੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਨੁਕੂਲ ਹੈ।  ਆਕਾਰ ਛੋਟਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਇਹਨੂੰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕਿਤੇ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਬੰਸਰੀ ਸਦਾਬਹਾਰ ਅਤੇ ਸਦੀਵੀ ਸਾਧਨ ਹੈ।  ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਬੰਸਰੀ ਦਾ ਸ਼ੌਕੀ ਸੀ।  ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਘਰ ਵਿਚ ਬੰਸਰੀ ਵਜਾਉਣ ਤੋਂ ਪ੍ਰਹੇਜ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਖੇਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।  ਮੈਂ ਵੀ ਇਹੀ ਸੋਚਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਭੁਲੇਖਾ 20 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜੰਗਲੀ ਦੇਹ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕਮਰਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬੰਸਰੀ ਖੇਡਦੇ ਵੇਖਿਆ ਸੀ।  ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਲਾਕ ਡਾਊਨ ਜਾਂ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਬੰਸਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਾਡਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਦੀ ਰਹੇਗੀ, ਅਤੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮਾਰਗ ‘ਤੇ ਰੱਖੇਗੀ।  ਇਸ ਲਈ ਹਰ ਘਰ ਵਿਚ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇਕ ਬਾਂਸ ਦੀ ਬੰਸਰੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਹਿਸ੍ਰਸਾਰ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਕੋਰੋਨਾ (ਕੋਵਿਡ-19) ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਇਹ ਪੋਸਟ ਡਾਕਟਰੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਇਸਦੇ ਪੂਰਕ ਹੈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰੋ।

ਦਿਮਾਗ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਬੋਸ ਹੈ। ਉਹ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਸੁਚਾਰੂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਸੰਦੇਸ਼ ਹਾਰਮੋਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਸੰਦੇਸ਼ ਨਰਵ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਥੋਂ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਘੁਮਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਅਸੀਂ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਜੋ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਇਸਨੂੰ ਸਰੀਰ ਵੱਲ ਲਿਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਚੱਕਰਾਂ ‘ਤੇ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਮੈਸੇਂਜਰ ਰਸਾਇਣਾਂ ਦੇ ਗਠਨ ਨੂੰ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਸੰਚਾਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਤਾਕਤ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕਈ-2 ਵਾਰ ਉਭਰਨ ਅਤੇ ਬਦਲ ਰਹੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਧੁੰਦਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਮਨ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਭਟਕਦਾ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਇਕੋ ਇਕ ਮਨਪਸੰਦ ਚਿੱਤਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਭਿਆਸ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਚਮਕਦਾਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਚਮਕ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਰਸਾਇਣ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ਲਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਉਹ ਸਾਰੇ ਰਸਾਇਣ ਵੀ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਰੀਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਕੋ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਆਦਮੀ ਦਾ ਮਨ ਵੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਤਮਕ ਤਰੱਕੀ ਵੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਹੜੀ ਮੁਕਤੀ ਵੱਲ ਖੜਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਮ੍ਰਿਤ (ਅਮ੍ਰੋਸ਼ੀਆ) ਹੈ ਜੋ ਸਹਿਸ੍ਰਾਰ ਤੋਂ ਉੱਗਦੀ ਹੈ

ਯੋਗਾ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸੂਰਜ ਚੰਦਰਮਾ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਹਸਰਾ ਚੰਦਰਮਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਬਿੰਦੂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧੀ ਚੱਕਰ ਸੂਰਜ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੱਗੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਵਰਗੀਆਂ ਘਾਤਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬਚਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਯੋਗਾ ਅਭਿਆਸ ਵਿਚ ਇਹ ਵੀ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਮੁੱਲਾਧਾਰ (ਸ਼ਕਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਚੱਕਰ) ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਸੱਪ ਦੇ ਰਸਤੇ ਸਹਸ੍ਰਾਰਾ (ਸੱਪ ਦਾ ਫਣ) ਤੱਕ ਚੁੱਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਤਦ ਇਸ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਤਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਵੀ ਇਹੀ ਅਰਥ ਹੈ।

ਸਹਿਸਰਾ ਤੋਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਕੈਚ ਬਨਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ

ਸਿਰ-ਗਰਦਨ ਦੀ ਹੱਦ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵਾਲੀ ਤਿੱਖੀ-ਲੰਬਕਾਰੀ ਲਾਈਨ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਕੈਚਾਂ ਦੀ ਰੇਖਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚਮਕਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਹੇਠਾਂ ਲਿਆਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਵਿਸ਼ੂਧੀ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਲੇ ਚੱਕਰ ਤੱਕ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਵੀ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਚੱਕਰ ਤੱਕ ਗਰਦਨ ਸਿੱਧੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੇ ਹੇਠਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਲਈ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਮੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਠੋਡੀ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਜਲੰਧਰ ਬੰਦ (ਚਿਨ ਲੌਕ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਪ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਸਹਿਸ੍ਰਾਰ ਅਤੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਪੁਲ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਹਸਰਾਰ ਅਤੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ; ਸਹਸ੍ਰਸਾਰ ਅਤੇ ਸਵਾਧਿਸਟਨ ਚੱਕਰ; ਅਤੇ ਸਹਿਸਰਾ ਅਤੇ ਮੁਲਾਧਰ ਚੱਕਰ ਵੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਸਾਰੀ ਬਾਇਓਕੈਮਿਸਟਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਰੋਗਾਣੂਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾ ਅਤੇ ਟੀਕੇ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਫਿਰ ਵੀ ਲੋਕ ਤੰਦਰੁਸਤ ਸਨ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਉੰਨਾਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ, ਜੋ ਉੰਨਾਂਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਯੋਗੀ ਕਦੇ ਬਿਮਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਸਾਹ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਸਨ। ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਵੀ ਸਾਹ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਸਾਹ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਗਲ਼ੇ ਦੇ ਰੋਗਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਿਸ਼ੁਧੀ ਚੱਕਰ ਗਲੇ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਅਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਝਰਨਾ ਵੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਸਹਿਸ੍ਰਸਾਰ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ੂਧੀ ਚੱਕਰ ਤੱਕ ਦਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੋਂ ਜਾਹਿਰ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਗਲੇ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਯੋਗੀਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਤਦ ਹੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅਰਥਾਤ ਜੀਵਨ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਨੂੰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਜੋਂ ਬਚਾਉਂਦੀ ਹੈ

ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੋਗਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੇਵਤੇ ਦਾ ਮੰਦਰ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਮਾਤਾ ਰੋਗ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੀਤਲਾ ਮਾਤਾ ਦਾ ਮੰਦਰ। ਉਸ ਦੇਵੀ ਮਾਤਾ ਦਾ ਮੰਦਰ ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਠੰਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਬੁਖਾਰ ਉਸ ਠੰਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਠੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰ ਸ਼ੇਸ਼ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਨਾਲ ਮਜਬੂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਇਮਿਯੂਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।

Please click here to read this post in English

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए यहाँ क्लिक करें

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਲ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਬਚਾਵ, ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ ਜੋ ਜਾਨਲੇਵਾ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕੋਰੋਨਾ ਵਿਸ਼ਾਣੂ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਭਿਆਨਕ ਸਥਿਤੀ

ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਏਗਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿੱਧੇ ਵਿਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਚੀਜ ਪਾਰਗਮਤਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਧਰਮਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇਸ਼ਟ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹੀ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਹ ਇਸ਼ਟ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅੰਤ ਤੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੁਕਤੀ ਪੱਕੀ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਮੁਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇੰਨਾ ਪੱਕਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਪਰਲੋਕ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨਿਰਵਿਘਨ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਸਕੇ। ਇਹ ਵੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਪੁਲਾੜ ਯਾਨ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਖਿੰਚਾਵ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਪਰ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ਼ਟ ਦੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਵੀ ਇਹੀ ਤਾਕਤ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਉਸੇ ਇਸ਼ਟ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਰਾਜਾ ਪਰੀਕਸ਼ਿਤ ਨੂੰ ਇਸ਼ਟ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲੀ

ਰਾਜਾ ਪਰੀਕਸ਼ਿਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ‘ਤੇ ਕੇਂਦਰਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਾਜਾ ਖਟਵਾਂਗ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕਿ ਉਹ 1 ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਮਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਆਪਣੇ ਮਨਪਸੰਦ ਇਸ਼ਟ ‘ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਰੂਹਾਨੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ।

ਇਸੇ ਲਈ ਮੇਰੀ ਨਾਨੀ ਜੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸਨ ਕਿ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਅਸਾਨ ਹੈ। ਅੱਜ ਕੱਲ, ਡਾਕਟਰ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਮੌਤ ਕਦੋਂ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਕਿੰਨੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਭਿਆਸ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਕੋਰੋਨਾ ਵਿਸ਼ਾਣੂ ਨਾਲ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਖੁਲਾਸਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਆਦਮੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਆਰਜ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਧਨਾ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੇਗੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਿਛਲੀ ਇਕ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਸੰਬੰਧੀ ਦੂਜੀਆਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਪੋਸਟਾਂ ਵਿਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਜੇ ਆਦਮੀ ਅਜੇ ਵੀ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਅਧਿਆਤਮਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੇਗੀ ਜਾਂ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਪਰੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਅਸਾਨ ਬਣਾ ਦੇਵੇਗੀ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਤਾਲੂ ਅਤੇ ਗਲ਼ੇ’ ਤੇ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰੋ

ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਹਰ ਚੱਕਰ ਤੇ ਧਿਆਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਤਾਲੂ ਚੱਕਰ, ਸ਼ੁੱਧਕਰਨ/ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧੀ ਚੱਕਰ ਅਤੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਇਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਥੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਖੂਨ ਸੰਚਾਰ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਖੂਨ ਦੇ ਗੇੜ ਦੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਹੋਣ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਖੂਨ ਸੰਚਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਦਵੈਤ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਰੀਰ ਦੇ ਸੂਖਮ ਸਿਪਾਹੀ ਇਹੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਕੀਟਾਣੂਆਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਣੂਆਂ ਨਾਲ ਲੜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਧਾਰਣ ਕਸਰਤ ਨਾਲ ਖੂਨ ਦਾ ਗੇੜ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਵਿਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤਾਲੂ ਦਾ ਚੱਕਰ ਮੂੰਹ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਪਿੱਛੇ ਪਿਆ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਮਾਸ ਦੀ ਉਂਗਲ ਵਰਗੀ ਬਣਤਰ ਲਟਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗਲੇ ਵਿਚ ਖਰਾਸ਼ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਥੇ ਦਰਦ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਚੱਕਰ ਗਰਦਨ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਥਾਈਰੋਇਡ ਗਲੈਂਡ ਵੀ ਹੈ। ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਛਾਤੀ ਵਿਚ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਸਤਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੁਧੀ ਅਤੇ ਅਨਾਹਤਾ ਦੋ ਚੱਕਰਵਾਂ ਦੇ ਅਗਲੇ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ-ਦੋ ਭਾਗ ਹਨ, ਜੋ ਇਕ ਸਿੱਧੀ ਕਾਲਪਨਿਕ ਲਾਈਨ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਦੋ ਤੋਂ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ, ਇਹ ਚੱਕਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਲੱਭੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਚਕਰਾਂ ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਸੁੰਗੜਨ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹਿਲਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਨਸਨੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਚੱਕਰ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें                                    

Please click on this link to view this post in English

ਕੁੰਡਲਨੀ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਜਿਨਸੀ ਯੋਗਾ ਨਾਲ ਏਡਾ, ਪਿੰਗਲਾ, ਸੁਸ਼ੁਮਨਾ ਨਾੜੀਆਂ ਨੂੰ; ਚੱਕਰ, ਅਤੇ ਅਦਵੈਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਸਾਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਵਰਾਤਰੀ ਤਿਉਹਾਰ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਇਹ ਤਾਂਤਰਿਕ ਪੋਸਟ ਤੰਤਰ ਦੇ ਆਦਦੇਵ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਅਤੇ ਤੱਤਰ ਗੁਰੂ ਓਸ਼ੋ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ।

ਇਹ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤਾਂਤਰਿਕ ਵੈੱਬ ਪੋਸਟ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੇ ਜਨਤਕ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ ਤਾਂਤਰਿਕ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸੁਤੰਤਰ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਜਬਰ ਜਨਾਹ ਅਤੇ ਲਿੰਗਵਾਦ ਦਾ ਸਖਤ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਕੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਖਾਸ ਬਿੰਦੂਆਂ ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੱਕਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਗਤੀ ਦੇ ਕੇ ਕਾਲਪਨਿਕ ਰਸਤੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾੜੀਆਂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਦਵੈਤ ਭਾਵਨਾ ਆਪ ਇਸ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਦਵੈਤ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਸਾਡੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿਚ ਦੋ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਸੱਪ ਕਈ ਧਰਮਾਂ ਵਿਚ ਦਿਖਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਨਬਜ਼ ਹੈ।

ਉਥੇ ਦੋ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਇਕੋ ਆਸਣ ਵਿਚ ਉਲਝੇ ਹੋਏ ਹਨ

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਕ ਸੱਪ ਨਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਸੱਪ ਮਾਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪੂਰਾ ਰੂਪ ਕੇਵਲ ਉਸਦੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਉਭਰੇ ਸੱਪ ਦੀ ਦਿਖ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਦਿਮਾਗ ਸਮੇਤ ਪਿਛਲੇ (ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ) ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਸਾਡੀ ਪਿੱਠ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ (ਸਨਸਨੀ) ਇਸ ਸੱਪ ਦੇ ਸਰੀਰ (ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ) ਤੇ ਚਲਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਵੀ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਹੈ, ਜੇਸ ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚਲਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਇਕ ਸੱਪ ਇਕ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵਰਗਾ ਦਰਸ਼ਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਸੱਪ ਇਕ ਹੋਰ ਤਾਂਤਰਿਕ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵਰਗਾ। ਮਰਦ ਪ੍ਰੇਮੀ ਔਰਤ ਦੇ ਮੂਲਧਰਾ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਸਥਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮੁਲਾਧਰ ਚਕਰੀਆਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਕ ਕੇਂਦਰੀ ਨਬਜ਼ ਦਾ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਮੁਲਾਧਰ ਚੱਕਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਸਵੀਰ ਵਿਚਲੇ ਕ੍ਰੋਸ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਕੇਂਦਰੀ ਨਬਜ਼ ਨੂੰ ਸਿੱਧੀ ਬੈਰਾਜ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਸ਼ੁਮਨਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਰ ਸੱਪ ਨੂੰ ਪਿੰਗਲਾ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਸੱਪ ਨੂੰ ਐਡਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਮਰਦ ਪ੍ਰੇਮੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੋਂ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਅੱਗੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਦਾ ਤਾੰਤ੍ਰਿਕ ਦੇ  ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਵੀ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਮਾਦਾ ਦੇ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉਠਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਏਡਾ ਵਿਚ ਮਨੀਪੁਰ ਨੂੰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੋਂ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਵਾਪਸ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪਿੰਗਲਾ ਦੇ ਮਨੀਪੁਰ ਨੂੰ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸੁਸ਼ੁਮਨਾ ਦਾ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਖੁਦ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਚੈਨਲਾਂ ਦੇ ਮਣੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਕਿਰਿਆ ਸਹਿਸਰਾ ਚੱਕਰ ਤਕ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਮਾਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਦੋ ਸੱਪ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਪਰ ਵੱਲ ਵਧਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਸਹਸ੍ਰਸਾਰ ਤਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ।

ਕੈਡਿਯੂਸੀਯਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਤਾਂਤਰਿਕ ਸੈਕਸ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਇਸ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਿਚ, ਦੋ ਸੱਪ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿਚ ਇਕ ਸਿੱਧਾ ਥੰਮ੍ਹ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਉਪਰ ਖੰਭ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਉਹ ਖੰਭ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਸਹਿਸਾਰ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵੈਸੇ ਵੀ, ਜਾਗਣ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਵਲ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਉੱਡਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਾਲਮ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਟੇਪਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੜ੍ਹਨਾ ਵਧੇਰੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਮਨੁਖ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਦੋ ਲਪੇਟੇ ਹੋਏ ਸੱਪ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਅਤੇ ਪੈਰਾਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਅੰਗਾਂ ਦੀ ਸੰਤੁਲਿਤ ਸਾਂਝ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ

ਏਡਾ ਨੂੰ ਪੈਰਾਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਨਰਵਸ ਸਿਸਟਮ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਚੰਦਰ, ਸ਼ਾਂਤ, ਪੈਸਿਵ ਅਤੇ ਜਨਾਨਾ ਹੈ। ਪਿੰਗਲਾ ਨਬਜ਼ ਨੂੰ ਪੈਰਾਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਨਾਂ ਵਾਲੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੂਰਜੀ, ਗੌਡੀ, ਭੜਕੀਲੀ, ਸਰਗਰਮ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਸੰਤੁਲਨ ਅਤੇ ਇਕਸੁਰਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਦਵੈਤ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

(ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ)
(ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ)

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें                                   Please click on this link to view this post in English

ਕੁੰਡਲਨੀ ਲੇਖਕ ਦੀ ਲੇਖਣੀ ਕਲਾ/ਹੁਨਰ, ਸ਼ਖਸੀਅਤ, ਅਨੁਭਵ, ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਸਮੁੱਚੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਹੈ

ਦੋਸਤੋ, ਲੇਖ ਲਿਖਣਾ ਸੌਖਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਉਹ ਤੋਂ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ‘ਤੇ ਰਾਜ ਕਰਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਲਿਖੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਉਹ ਗੈਰ-ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿਰਫ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਿਸਮ ਦੇ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਸਿਰਫ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਗੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਲੋਕ ਉਲਟ ਸਿੱਖਿਆ ਵੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਪਾਠਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਵਧੀਆ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਭ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਦਾ ਲਾਭ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਲੱਖਾਂ ਆਮ ਪਾਠਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਕਿਸੇ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਚਾਹਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਬਲਕਿ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਅਤੇ ਯੋਗ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਚਾਹਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਚੇਲਾ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ ਪੂਰਨ ਬਣਾਇਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਮੈਡੀਕਲ ਸਾਇੰਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਬਾਰੇ ਇਕ ਲੇਖ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਠਕ ਡਾਕਟਰੀ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਇਹ ਸਿਰਫ 100-200 ਪਾਠਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਕੀ ਮਿਲਿਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ਤੇ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦ ਅਤੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੋਇਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਠਕਾਂ ਵਾਂਗ, ਮੈਂ ਉਸ ਲੇਖ ਲਈ ਇੱਕ ਲੋੜਵੰਦ ਅਤੇ ਯੋਗ ਵੀ ਸੀ, ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਲਾਭ ਮਿਲਿਆ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਲੇਖਕ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਇਹ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲਾਭ ਮਿਲੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ, ਜਨੂੰਨ, ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਮਾਨੁਖਵਾਦੀ ਬਣ ਗਈ। ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਲੇਖ ਦਾ ਬਹੁਤ ਲਾਭ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਲੇਖਕ ਪਾਠਕਾਂ ਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਹੈ। ਇਹ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ, ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਸਿਰਫ ਚੰਗਾ ਅਤੇ ਲਾਭਕਾਰੀ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਬੇਲੋੜੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਲਾਭਕਾਰੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਲਈ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਇਕ ਨਵੀਂ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਵਾਧੂ ਸ਼ਕਤੀ ਕੁੰਡਲਨੀ’ ਤੇ ਖਰਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਹ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਲੋੜੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜੇੜੇ ਵਿਚਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ‘ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਜ਼ੂਲ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਵਿਰਾਮ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਨਵੇਂ, ਸੁੰਦਰ, ਵਿਹਾਰਕ, ਅਨੁਭਵੀ ਅਤੇ ਰਚਨਾਤਮਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਹ ਵਿਚਾਰ ਲਿਖਦੇ ਹਾਂ, ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਲੇਖ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਲੇਖਕ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਥਕਾਵਟ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਨਵੇਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਲਈ ਮਨ ਦੀ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਲਈ ਤਿੱਖੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਚਾਰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਨਵੇਂ ਹਨ, ਕੁਝ ਪੁਰਾਣੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਘਬਰਾਹਟ, ਬੇਚੈਨ, ਤਣਾਅਮੰਦ ਅਤੇ ਉਲਝਣਮੰਦ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਪਿਆਸ ਘੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਥੱਕਿਆ ਜਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਥੋੜਾ ਚਿੜਚਿੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਉਸ ਲਈ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਰੇਖਾ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਤਾਜ਼ਗੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਲੇਖ ਲਿਖਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਲੇਖਕ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰੱਖਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਰੁਕਿਆ ਰਹਿ ਕੇ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਬੈਠਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਕੇਵਲ ਤਾਂ ਹੀ ਉਹ ਲਿਖ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨੀ-ਸ਼ਕਤੀ / ਪ੍ਰਾਣ-ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿਚ ਪਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਕਮੀ ਜਾਹਿਰ ਕਰੇਗਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੇਖਕ ਆਪਣਾ ਸੰਤੁਲਨ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਬੈਠਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਸ ਲਈ ਦਵਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਗੇੜ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ, ਉਥੇ ਖੂਨ ਦਾ ਗੇੜ / ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਜੀਵਨ/ ਪ੍ਰਾਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਹ ਅੰਨ੍ਹੀ ਦੌੜ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਕਸਰ ਲੇਖਕ ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਮਨ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੀ ਸਵੈਇੱਛੁਕਤਾ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਵਿਚ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨਾਲ ਘੇਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਅਡਵਾਈਟਾ/non-duality ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਲੇਖਕ ਆਪਣੀ ਲਿਖਤ ਦੇ ਵਿਅਰਥ ਪ੍ਰਸਾਰ ਤੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਹੇਜ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਲਿਖਤ ‘ਤੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਾਠਕ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਲੇਖ ਨੂੰ ਖੁਦ ਲੱਭਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੱਸ ਉਸਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਪਾਠਕਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਲੇਖਕ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਇਹ ਸਾਰੇ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਦੂਸਰੇ ਮਨ ਜਾਂ ਸਰੀਰਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਇਹ ਸਾਰੇ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਨ / ਦਿਮਾਗ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ।

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें (कुण्डलिनी से लेखक की लेखन कला, व्यक्तित्व, अनुभव, मस्तिष्क व सम्पूर्ण स्वास्थ्य का विकास)                                    

Please click on this link to view this post in English (Kundalini to develop the writer’s writing art, personality, experience, brain and overall health)