ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਰਜ ਲਈ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ

ਭੀਸ਼ਮ ਅਤੇ ਹਰਿਦਾਏਸ਼

ਲੋਕ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਭਿਆਸ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕੁੰਡਲਨੀ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉਠਦੀ ਹੈ। ਯੋਗ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੰਮ ਅਤੇ ਯੋਗਾ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਪੂਰਕ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਹਨ। 3 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਮੂਲਧਰਾ ਤੋਂ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਭਾਰੀ ਗਰਮੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਮੈਂ ਸਾਈਕਲ ਨਾਲ ਇੰਨਾ ਦੌੜ ਸਕਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਮਨ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਅਭਿਆਸਾਂ ਨਾਲ ਫਿੱਟ ਸਨ।

ਮੇਰਾ ਬਾਈ-ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਯੋਗਾ ਦਾ ਤਜਰਬਾ

ਇਸ ਹਫਤੇ, ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਕਰਕੇ ਅਧੂਰੀ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਮੈਂ ਸਾਈਕਲ ‘ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕੁਲ 20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਨ, ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬੇਸਮੈਂਟ ਚਕਰ / ਮੁਲਾਧਰ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੀ ​​ਅਤੇ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ। ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀਰਜ ਧਾਰਨ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਵੇਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਮੌਲਾਧਾਰ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਇਕ ਚਮੜੇ ਦੀ ਤਿਖੀ ਜੁੱਤੀ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀ ਲੱਤ ਮਾਰੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਠੀ ਅਤੇ ਗਹਿਰੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਨੇ ਦਿਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਯੋਗਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਫਿਰ ਵਧ ਗਈ। ਮੈਂ ਉਸ ਸੰਵੇਦਨਾ ਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪਿੱਛੇ ਤੇ ਉਪਰ ਧੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ ਨਾਲ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਉਪਰ ਵਲ ਫੈਲਦੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਸ ਪ੍ਰਾਣਾਯਾਮ ਦਾ ਵਰਣਨ ਇੱਕ “ਪੁਰਾਣੇ ਪ੍ਰਵਾਹ/ਪ੍ਰਾਣ-ਉਠਾਣ” ਨਾਮ ਵਾਲੀ ਅਤੇ “ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ” ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਰਦ ਵਰਗੀ ਸਨਸਨੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਤਦ ਪਿੱਠ ਵਿਚ ਕੜਵੱਲ ਵਰਗਾ ਮਿੱਠਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਤਸਵੀਰ ਵੀ ਉਥੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਦੋ ਦਿਨ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਤੀਜੇ ਦਿਨ, ਉਸ ਸਨਸਨੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਰੀਅਰ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਟੱਕਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਦੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਚਮੜੇ ਦੀ ਨੁਕੀਲੀ ਜੁੱਤੀ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ‘ਤੇ ਮਿੱਠੀ ਅਤੇ ਡੂੰਘੀ ਪੀੜ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ, ਮੂਲਾਧਾਰਾ ਤੇ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਸਨਸਨੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ। ਸਨਸਨੀ ਨੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਚੁਪਚਾਪ ਲੰਘ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ (ਬ੍ਲੋਕ) ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ। ਜੇੜਾ ਚੱਕਰ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂ ਅਨ੍ਬ੍ਲੋਕ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉਥੇ ਮਿੱਠੀ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਗਰਦਨ ਵਿੱਚੋਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਗਰਦਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ (ਵਿਸ਼ੂਧੀ ਚੱਕਰ) ਵਿਚ ਮਿੱਠੇ ਦਰਦ ਅਤੇ ਕਠੋਰਤਾ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸੇ ਦਿਨ, ਮੇਰੇ ਮੂਲਧਰਾ ਨੂੰ ਬਾਹਰਲੇ ਸਾਧਨਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਨਸਨੀ ਮਿਲੀ। ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਚੜ੍ਹ ਗਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਛਲੇ ਚੱਕਰ ਦੁਆਰਾ ਅਧਾਰ ਚੱਕਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਲੌਕ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਗਰਦਨ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬਣਾਇਆ। ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਗਰਦਨ ਤੋਂ ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿਰ ਹਲਕਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਯਾ ਪਰ ਊਰਜਾ ਜਾਂ ਏਨਰਜੀ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰੀ। ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ 4-5 ਮਿੰਟ ਦੀ ਝਪਕੀ ਲੱਗੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਠਿਆ, ਊਰਜਾ ਦੀ ਲਹਿਰ ਪੂਰੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਪੂੰਝ ਰਹੀ ਸੀ। ਮਨ ਭਾਰੀ ਅਤੇ ਦਬਾਅ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਧੂ ਮੱਖੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਉੱਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਨੰਦ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਕੰਮ ਵਿਚ ਦਖਲ ਦੇਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ, ਮੈਂ ਜੀਭ ਦੇ ਉਲਟੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਛੂਹ ਲਿਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਸਨਸਨੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਰਾਹੀਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆ ਗਈ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਮਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ। ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਇਕੱਲੀ ਊਰਜਾ ਸੀ; ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਿਰਫ ਦਿਲ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ। ਇਹ ਤੋਂ ਫੇਰ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਿਆਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਸਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਕਰਿਸ਼ਮਾ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਧਾਰਣ ਸਰੀਰ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਵਰਤਾਰਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਇਕ ਯੋਗੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਤਾਂ ਹੀ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਸਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਅਨੁਕੂਲ ਸਥਿਤੀਆਂ ਹੋਣ, ਅਤੇ ਚੱਕਰ ਰੁਝੇ ਜਾਂ ਬਲਾਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਊਰਜਾ ਦਾ ਵਾਧਾ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਡਿਗਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਸਥਿਤੀ ਬਣ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਣ ਦਾ ਵਾਧਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਪ੍ਰਾਣ ਦਾ ਵਾਧਾ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਭਾਵ ਹੈ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਯਾਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਣ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਲਹਿਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਇਸ ਵਾਧੇ ਨਾਲ ਖੁਦ ਜੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਾਣ ਦੀ ਉਚਾਈ (ਮਹਾਨ ਲਹਿਰ) ਬਣਾਈ ਹੈ। ਉਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਅਕਸਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ 3 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਇਸ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦੇ ਹੋਮਪੇਜ ‘ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ।

ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣਾ ਜਾਂ ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਯੋਗਾ ਡਾਇਆਫਰਾਗਮੈਟਿਕ ਸਾਹ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਕਿ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਢਿਡ ਨਾਲ ਡੂੰਘੀਆਂ ਸਾਹ ਲੈ ਕੇ ਮੇਰਾ ਮੁਲਾਧਰਾ ਚੱਕਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਪੋਰਟਸ ਬਾਈਕ ਵਿਚ, ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਰੀਢ਼ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਆਸਣ ਜਾਂ ਪੋਸਚਰ ਇਸ ਦੀ ਕੁਦਰਤੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੁਲਾਧਰਾ ਚੱਕਰ ਇਸ ਦੀ ਪਤਲੀ ਸੀਟ ਦੇ ਦਬਾਅ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਉਤੇਜਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ, ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮੂਲਧਰਾ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਊਰਜਾ ਦਿੱਤੀ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਅਧਾਰ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਵੀਰਜ ਸ਼ਕਤੀ ਇਕੱਠੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਇਸ ਨੇ ਪਛੜੇ ਵਹਾਅ ਜਾਂ ਬੈਕਵਾਰਡ ਫਲੋ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੇਸ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਇਕੱਠੀ ਊਰਜਾ ਪਿਛਲੇ ਚੈਨਲ ਦੁਆਰਾ ਚੜ੍ਹ ਗਈ। ਮੂਲਾਧਾਰ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਉਹੀ ਸੀ ਜੋ ਜਿਨਸੀ ਊਰਜਾ ਦੀ ਰਾਖੀ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ, ਇਹ ਜਿਨਸੀ ਸੰਬੰਧਾਂ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਲੋਕ ਜਿਨਸੀ ਰੂਪ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਜੀਭ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਬੰਦ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜੀਭ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਸਤਹ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਕੱਸ ਕੇ ਚਿਪਕਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਜੀਭ ਨੂੰ ਇਕ ਖੰਭੇ ਦੇ ਸਿਖਰ ਦੇ ਸਲੈਬ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਖੰਭੇ ਜਾਂ ਊਰਜਾ ਚੈਨਲ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਾਈਕਲਿੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਮਨ ਦੇ ਬੇਕਾਰ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੇਠਾਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜਿਹੜੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਊਰਜਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸਨੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਕੋਈ ਥਕਾਵਟ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਤੀ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਊਰਜਾ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਆਈ

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਡੂੰਘਾ ਅਤੇ ਮਿੱਠਾ ਦਰਦ ਪਿਛਲੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਤੇ ਆਇਆ। ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ ਤੇ, ਇਹ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵੱਲ ਆ ਗਿਆ। ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ, ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਦਰਅਸਲ, ਇਸ ਮਿੱਠੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਊਰਜਾ ਜਾਂ ਏਨਰਜੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਊਰਜਾ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਅਤੇ ਮਨਪਸੰਦ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਇਸ ਦਰਦ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਖਾਲੀ ਊਰਜਾ ਪਿਛਲੇ ਚੱਕਰਾਂ ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਗਲੇ ਚਕਰਾਂ ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਰੋੜਿਆਂ ਜਾਂ ਬੈਂਡਾਂ ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਰੀਢ਼ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਰੂਹਾਨੀ ਤਰੱਕੀ ਲਈ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਧਿਆਨ ਦੇ ਵੱਲ ਸਾਧਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਤੋਂ, ਸਾਧਕ ਹਰ ਦਿਨ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਯੋਗਸਾਧਨਾ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਜੇ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗ ਸਾਧਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਦੀ ਮੰਨੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਸਾਧਨਾ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਿੱਖਣ ਲਈ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਯੋਗ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਇਹ ਵੈਬਸਾਈਟ ਵੀ ਇਕ ਗੁਰੂ (ਈ-ਗੁਰੂ) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।

To read Yoga books, please visit following web link

https://demystifyingkundalini.com/shop/

Read post in English

पोस्ट को हिंदी में पढ़ें

ਹਾਈਪਰਟੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੁੰਡਲਨੀ – ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਕੁੰਜੀ; ਭੋਜਨ ਯੋਗ

ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਲਈ ਦੋ ਵੱਡੇ ਚੈਨਲ ਹਨ। ਇਕ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ।  ਦੂਜਾ ਸਰੀਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਰੀਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੰਘਦੇ ਹੋਏ, ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਦੋ ਬਰਾਬਰ ਅਤੇ ਸਮਮਿਤੀ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵੇਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਖੱਬਾ ਹਿੱਸਾ (ਨਾਰੀ ਜਾਂ ਯਿਨ) ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਹਿੱਸਾ ਸੱਜਾ (ਮਰਦ ਜਾਂ ਯਾਂਗ) ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਰਧਨਾਰੀਸ਼ਵਰ ਦੀ ਧਾਰਣਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਹੈ।  ਉਸ ਸ਼ਿਵ ਰੱਬ ਦਾ ਖੱਬਾ ਹਿੱਸਾ ਔਰਤ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਜਾ ਹਿੱਸਾ ਨਰ ਰੂਪ ਹੈ।  ਦੋਵੇਂ ਚੈਨਲ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟਦੇ ਹਨ।  ਦੋਵੇਂ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜੇਸ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੂਪ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਲੂਪ ਤਦ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦੋਵੇਂ ਚੈਨਲ ਪੇਰੀਨੀਅਮ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।  ਉਹ ਲੂਪ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਲੂਪ ਵਿੱਚ ਤੁਰਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਚੈਨਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਮੁੱਖ ਚੈਨਲਾਂ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਠ ਯੋਗ ਅਤੇ ਤਾਓਵਾਦ ਵਿੱਚ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸਾਹਮਣੇ ਵੱਲ ਚੈਨਲ

ਦਿਮਾਗ ਪਿਆਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰਕ ਹੈ

ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਕੱਠੇ ਖਾਣ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਵੱਧਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਰਸਤਾ ਪੇਟ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ।  ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਕਾਲਪਨਿਕ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦਾ ਟਿਫਨ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਤਦੋਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਿਆਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।  ਖੁਸ਼ੀ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਬੋਝ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਆਤਮ ਗਿਆਨਵਾਨਤਾ ਵੀ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਮਨ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗ੍ਰਿਤੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਇਕਲੌਤੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਾਗਲਪਨ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੀਭ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਛੋਹਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਰਾਹੀਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਦਿਲ ਤਕ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।  ਬੇਸ਼ਕ ਇਹ ਦਿਲ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਦਿਲ ਤਕ ਬਰੋਬਰ ਤੁਰਦੀ ਰਹੇ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਦਿਲ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।  ਇਸੇ ਲਈ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਉਸ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ”।  ਭਾਵ ਇਹ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦਪੂਰਣ ਸੀ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਭੋਜਨ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਉਤਰਦੀ ਹੈ

ਇਸਦਾ ਸਿੱਧਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਟਿਫਿਨ ਦੀ ਸੋਚ ਨਾਲ, ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਸੀ।  ਉਹ ਰਸ ਜਾਂ ਭੋਜਨ ਦੇ ਕਣ ਦੋਵੇਂ ਜਬਾੜੇ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਇਕ ਕੰਡਕਟਰ ਸੰਯੋਜਕ-ਗਰੀਸ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ।  ਉਸ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ ਜੇਸ ਤੋਂ ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਪੈਦਾ ਹੋਯਾ।  ਉੱਥੋਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।  ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਭੀ ਵਿਚ ਹਿੰਮਤ ਜਾਂ ਗਟ੍ਸ ਹੈ।  ਅਸਲ ਵਿਚ, ਅੰਤੜੀ ਦਾ ਦੂਜਾ ਨਾਮ ਗਟ ਹੈ।  ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰ ਕੇ ਮੈਂ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਜੋੜ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਉਹ ਪਾਣੀ ਦਾ ਘੁੱਟ ਮੈਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

ਪੂਰਾ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ

ਅਕਸਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭੋਜਨ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਚੈਨਲ ਰਾਹੀਂ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉੱਥੋਂ ਹੀ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮੂਲਾਧਾਰ ਚੱਕਰ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਦੋ ਬਰੋਬਰ ਹਿਸਿਆਂ ਵਿਚ ਵੰਡਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੈਨਲ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕ ਸਿੱਧੀ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਵੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਮੋੜਣ ਲਈ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਚੱਕਰ ਮਲੋਤਸਰਗਾ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸੈਕਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਾਜਤ ਦੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੇਟ ਸਾਫ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਵਧਿਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਕੇ ਮੂਲਧਰਾ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ, ਜੇ ਵਾਜਰਾ ਸਿਖਾ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮੂਲਧਰਾ ਤੇ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ , ਜੋ ਕਿ ਹਕੀਕਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਜਿਨਸੀ ਚਕਰਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਲੋਕ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਦੇਸ਼ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਮੁਡਕਰ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਹਿਸ੍ਰਸਾਰ ਤਾਂ ਮੂਲੇਦਾਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੈਂਟਰਿੰਗ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਦੇ ਸਹਿਸ੍ਰਤਰ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਵਧੇਰੇ ਸੌਖਾ ਅਤੇ ਕਾਰਗਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਨੱਕ ਦੀ ਨੋਕ, ਅਗਿਆ ਚੱਕਰ ਅਤੇ ਸਿਰ ਦੇ ਲਮ੍ਬੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਜਾਂ ਸ਼ਿਖਾ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿਚ, ਸਿਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਖਬੇ-ਸਜੇ ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਚੋਣੀ / ਟਫਟ (ਸ਼ਿਖਾ) ਨੂੰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਗਿਆਨ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਹੈ

ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਚੈਨਲ ਆਪਸੀ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।  ਇਹ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸੈੱਲ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸੈੱਲ ਤੱਕ ਆਪਸੀ ਛੂਤ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਦੀਆਂ ਹਨ।  ਵੈਸੇ ਵੀ, ਖਾਣੇ ਦੇ ਨਿਵਾਲੇ ਨੂੰ ਨਿਗਲਦੇ ਸਮੇਂ, ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਗਲ਼ੇ ਦੇ ਵਿਸੂਧੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਫਿਰ ਇਹ ਦਿਲ ਦੇ ਅਨਹਤ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੇਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਨਾਲ ਇਹ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਢਿਡ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਾਣ ਨਾਲ ਲਟਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੇਠਾਂ ਦਬਾ ਕੇ ਜਣਨ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਿਨਸੀ ਸਵਿਸ਼ਥਨ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਾਲਾ ਚੈਨਲ

ਸੈਕਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਜਣਨ ਅੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਦ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਤਿੱਖੀ ਸਨਸਨੀ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਣਨ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਿੱਧੇ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਦਿਲ ਤਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਸਿੱਧਾ ਦਿਮਾਗ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਤਦ ਇਹ ਜੀਭ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਇਸ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਦੇ ਤਬਾਦਲੇ ਵਿੱਚ ਮੁਖ ਦੀ ਲਾਰ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।  ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਾਰ ਬਣਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਵੀ ਘੱਟ ਥੱਕਦਾ ਹੈ।  ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਜਣਨ ਅੰਗਾਂ ਤੋਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਭੇਜਣ ਦਾ ਇਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਸਿੱਧੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜਣਨ ਅੰਗਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਹਰ ਚੱਕਰ ਵੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਵਿਚ ਸਨਸਨੀ ਦਾ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਤੁਰਨਾ

ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੋਈ ਭੌਤਿਕ ਚੈਨਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਨਸਨੀ ਉਸ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੈ।  ਦੂਜੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ, ਸੰਵੇਦਨਾ ਸੈੱਲ ਤੋਂ ਸੈਲ ਦੇਸੰਪਰਕ ਦੁਆਰਾ ਚਲਦੀ ਹੈ।  ਮੇਰੇ ਖਿਆਲ ਵਿਚ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ  ਛੂਹਣ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਦੁਆਰਾ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਵੱਧਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਤਾਓਜ਼ਮ ਦੇ ਮਾਈਕਰੋਕੋਸਮਿਕ ਓਰਬਿਟ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਹੈ।

ਇਹ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਤਜਰਬੇ ਦੇ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਭਿਆਸ ਦੁਆਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਜਾਗਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਆਦਮੀ ਨੇ ਸਿਰਫ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੂੰ ਪਦਾਰਥਕ ਬਣਨ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ।  ਉਹ ਸਰੀਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।  ਇਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਚੈਨਲ ਪਾਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੂਖਮ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।  ਇਸ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ।  ਹਾਲਾਂਕਿ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਚੈਨਲ ਲੂਪ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਯੋਗਾ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਅਭਿਆਸ ਦੁਆਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਜਾਗਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਉਲਟੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਤਾਲੁ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ‘ਤੇ, ਕੰਮ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਵਧਿਆ ਹੋਇਆ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਤੁਰੰਤ ਘਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਇਹ ਪਿਛਲੀ ਪੋਸਟ ਵਿਚ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਸੀ।  ਮੈਂ ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਅਜ਼ਮਾ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਇਸਦੇ ਲਈ ਸਹੀ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਵਾਂਗਾ।  ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਜੀਭ ਦੀ ਟਿਪ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਫਲੈਟ ਅਤੇ ਤੰਗ ਬਣਾਉ।  ਬੇਸ਼ਕ ਜੀਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋੜਨ ਨਾਲ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੋ।  ਇਕ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਸੰਪਰਕ ਬਿੰਦੂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਉਲਟ ਜੀਭ ਦਾ ਟਿਪ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰੰਤ ਛੂੰਹਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਉਲਟਾ ਸੰਪਰਕ ਕਾਊਂਟਰ ਕਰੇੰਟ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੇਠਾਂ ਉਤਰਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਕਾਊਂਟਰ ਕਰੇੰਟ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਲੇਟ ਵਿਚ ਇਕ ਗਰਮ ਦੁੱਧ ਦੇ ਗਲਾਸ ਨੂੰ ਘੁਮਾਉਣਾ ਅਤੇ ਪਲੇਟ ਵਿਚ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਉਲਟ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਘੁੰਮਾਉਣਾ।  ਇਸ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਠੰਡਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਦੁੱਧ ਦੀ ਗਰਮੀ ਤੁਰੰਤ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਜੀਭ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਰਾਹੀਂ  ਦਿਮਾਗ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਫੈਲ ਗਿਆ ਹੈ।  ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।  ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਤਾਲੂ ਤੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ।  ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਤੁਰੰਤ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਤਾਕਤ ਦਿਲ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਫੈਲ ਗਈ।  ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ ਅਤੇ ਲੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।  ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚੇ ਯੋਗੀ ਅਤੇ ਕੁੰਫੂ / ਕੁੰਗ ਫੂ ਵਿਦਵਾਨ ਰਖਿਆਤਮਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹਮਲਾਵਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।  ਉਪਰੋਕਤ ਆਰਮ ਬ੍ਰਾਂਚਿੰਗ ਵਰਗੀ ਬ੍ਰਾਂਚਿੰਗ ਚੈਨਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸਾਹਮਣੇ/ਅੱਗੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਜੀਭ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ ਗਲ਼ੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਤੰਗੀ ਪੈਦਾ ਹੋਏਗੀ।  ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਬੋਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਗਲੇ ਦੇ ਕੇਂਦਰ, ਵਿਸ਼ੁਧੀ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ, ਉਹ ਕਠੋਰਤਾ ਵਧੇਰੇ ਵਧਦੀ ਹੈ।  ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਭਾਰ ਦਿਲ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵੇਗਾ।  ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਨਾਭੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਈ।  ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਮਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖਾਲੀ ਅਤੇ ਹਲਕਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਗੁੱਸੇ ਵਰਗੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਨ ਦੇ ਭਾਰ ਤੋਂ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।  ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਤੇ ਅਨੰਦ ਨਾਲ ਚਮਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਨਾਭੀ ਨੂੰ ਸਿੰਕ ਜਾਂ ਸਮੁੰਦਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।

ਜੀਭ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਚੋਟੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਕੇ ਇਕ ਪਤਲੀ ਨਸ ਥੱਲੇ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਸਭ ਚੱਕਰਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨੂੰ coveringੱਕਣ ਅਤੇ ਗਲੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਨਾਲ ਜੀਭ ਦੇ ਅਗਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ coveringੱਕਣ ਦੀ ਇਕ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ । ਜਦੋਂ ਇਹ ਨਰਮ ਤਾਲੂ ਦੁਆਰਾ ਛੂਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਨਾੜ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜਾਂ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਬੋਝ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮਾਈਕਰੋਕੋਸਮਿਕ ਓਰਬਿਟ ਵਿਚ, ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸਿੱਧੀ ਐਨਰਜੀ ਜਾਂ ਸੰਵੇਦਨਾ ਜਾਂ ਬੋਝ ਨੂੰ ਨਬਜ਼ ਦੇ ਚੈਨਲਾਂ ਵਿਚ ਚਾਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਲੋਕ ਕੋਰੋਨਾ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਈ ਭੱਜ ਰਹੇ ਹਨ

ਭੋਜਨ ਦੇ ਬਗੈਰ ਆਦਮੀ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਜੀ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਵੈਸੇ ਵੀ, ਜੇ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਖਾਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਕ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਜੋ ਅਕਸਰ ਇਕੋ ਸਮੇਂ 5 ਆਦਮੀਆਂ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਖ਼ਾਸਕਰ ਵਿਆਹ ਆਦਿ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਜਾਂ ਜਸ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਜਿਥੇ ਸੁਆਦੀ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਲੇ ਹੋਏ ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਖਾਏ 5 ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਹੀ ਪੀਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।  ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੱਸਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਰਾਂ ਖੁੱਲ ਕੇ ਹੱਸਦਾ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।  ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਪਚਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਮਿਲਦੀ ਸੀ।  ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੇ ਕੋਈ ਲਾਕਡਾਉਨ ਕਾਰਨ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਭਾਰੀ ਭੋਜਨ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਚਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।  ਪਰ ਭੋਜਨ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸਰੀਰ ਲਈ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਮਨ ਦੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਘਟਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਾਭ ਲਈ, ਲੋਕ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਕਾਮੇ ਨਾਵਲ ਕੋਰੋਨਾ (ਕੋਵਿਡ -19) ਵਾਇਰਸ ਲੌਕਡਾਉਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲਈ ਭੱਜ ਰਹੇ ਹਨ, ਭੁੱਖ ਤੋਂ ਨਹੀਂ।  ਵੈਸੇ ਵੀ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ, ਕੈਂਪਾਂ ਵਿਚ ਮੁਫਤ ਭੋਜਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।  ਜੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਿਰਫ ਭੋਜਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਮੋਟਾ ਆਦਮੀ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੋਵਾਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਤਾਓਜ਼ਮ ਵਿੱਚ ਏਨਰਜੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਵਿੱਚ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਚਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਮੈਂ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂਤਰਿਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੌਰਾਨ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਚੈਨਲ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦਿਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।  ਇਹ ਇਕ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮਹਸੂਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।  ਜਿਨਸੀ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਲਗਭਗ 5-10 ਸਕਿੰਟ ਲੱਗ ਗਏ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਨਸਨੀ ਇਕ ਲਹਿਰ ਵਾਂਗ ਉੱਠ ਗਈ।  ਜਿਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚੋਂ ਇਹ ਲੰਘੀ, ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕੀਤਾ।  ਨੀਵਾਂ ਖੇਤਰ ਸੁੰਗੜਦਾ ਰਿਹਾ।  ਭਾਵ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਇਹ ਜਣਨ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠੀ, ਉਹ ਝੱਟ ਤੋਂ ਸੁੰਗੜੇ।  ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਤੇ ਮਜਬੂਤ ਕੁੰਡਲਨੀ ਭਾਵਨਾ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਹਮਣੇ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ  ਮੁੱਲਾਧਰ ਚਕਰ ਤਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਚੈਨਲ ਦੁਆਰਾ ਵਾਪਸ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਚਮੜੀ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਤੱਕ ਜਕੜ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਦਿਮਾਗ ਲਈ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਇਕ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਂ ਗਸਿੰਗ ਪ੍ਰਵਾਹ ਦਾ ਅਹਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖਿੱਚ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਹੇਠ ਲਹੂ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵਗਦਾ ਹੈ।  ਤਦ ਉਹ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਜੀਭ ਦੇ ਪੁਲ ਦੁਆਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਦਬਾਅ ਫਿਰ ਕੁੰਡਲੀਨੀ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਫਿਰ ਅਧਾਰ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਨਸਨੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਉਥੇ ਉਭਰਦੇ ਹੁੱਡ ਤੇ ਫੈਲਦੇ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਵੈਸੇ ਵੀ ਸੱਪ ਅਤੇ ਜੀਭ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗਹਿਰਾ ਸੰਬੰਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਫਿਰ ਉਹੀ ਪਲ ਉਹ ਜੀਭ ਰਾਹੀਂ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਹੇਠ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਬਾਰ ਬਾਰ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਲਈ ਯੌਨ ਯੋਗਾ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਿਛੜੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਵਿਧੀ (ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਉਲਟਾ ਤਰੀਕਾ ਜਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਪੰਪ); ਅੱਜ ਦੇ ਕੋਰੋਨਾ ਪੀਰੀਅਡ ਵਿਚ ਹਵਾ ਤੋਂ ਸਹੀ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਰੋਨਾ ਕਦੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਾਹ ਥਾਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ?

ਯੋਗਾ ਵਿਚ, ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਚੀਜ਼ ਹੈ।  ਯੋਗਾ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਯਾਤਰਾ ਸਿਰਫ ਸਹੀ ਸਾਹ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹ ਜਿੱਤਣ ਨਾਲ ਮਨ ਵੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਹੀ ਸਾਹ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਚਲਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ, ਚੱਕਰ ਉੱਤੇ ਸਾਹ ਘੁੰਮਾਉਣ ਨਾਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ।

ਪਿਛਾਂਹ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ (ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣਾ) ਤਰੀਕਾ ਸਾਹ ਦੇ ਯੋਗਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ

ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਟ ਦੁਆਰਾ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਸਿੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਨੂੰ ਡਾਇਫਰਾਗਮੈਟਿਕ ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਵਿਚ, ਹਵਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਤੇ ਪੇਟ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਫੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਫੇੰਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਪੇਟ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਸੁੰਗੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਇਸ ਨਾਲ ਪੇਟ ਉਲਟ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਹ ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।  ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਲਏ ਸਾਹ ਮਨ ਨੂੰ ਚਕਰਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਆਕਸੀਜਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।

ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੇ ਹੁਨਰ ਵਿੱਚ, ਸਾਹ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਤੁਰ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ, ਇਹ ਚੀਜ਼ ਅਜੀਬ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਵੇਲੇ ਜ਼ਰੂਰ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਆਵੇਗਾ।  ਪਰ ਇਹ ਰੂਹਾਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸੱਚ ਹੈ।  ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਾਹ ਦੀ ਸੂਖਮ ਧਿਆਨ ਸ਼ਕਤੀ ਪੇਟ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਧੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਨਾਭੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਅਤੇ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਇਕ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਵੀਰਜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਅੰਦਰ ਭਰਾ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸਾਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਉੱਪਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸਾਹ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਵੀਰਜ ਸਨਸਨੀ ਦਾ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਨਸਨੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦਿਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਹ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਸਹਾਰਸਰਾ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਸਨਸਨੀ ਵੀਰਜ ਅਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਸੂਖਮ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹਵਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹਵਾ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਬੈਕਵਾਰਡ ਫਲੋ ਵਿਧੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉਲਟਾ-ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਮੂਲਾਧਾਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਹਿਸਾਰ ਚੱਕਰ ਤੱਕ ਵਿਆਪੇ ਹੋਏ ਸ਼ੀਲੰਗਾ/ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ (ਬ੍ਰਹਮ ਸੱਪ) ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ, ਅਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਧਾਰ ਕੋਇਲ ਨੂੰ ਮੁੱਲਾਧਰ ਅਤੇ ਸਵੱਧਿਥਨ ਚੱਕਰ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਤਕ ਖਲੋਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਹਜ਼ਾਰ ਫਨ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੇਟ ਰਾਹੀਂ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਅਤੇ ਕਠੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫਨ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ।  ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਫਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।  ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਉਪਰੋਕਤ ਸੰਵੇਦਨਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਾਹ ਛੱਡਦੇ ਹਾਂ, ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗਾ ਢੀਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫਨ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਮੋੜਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਥੱਲੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਫਨ ਤੋਂ ਫੁਫਕਾਰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਪੇਟ ਅੰਦਰ ਵਲ ਸੁੰਗੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਦਬਾਉਂਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਰੀਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸੁਧਿਸ਼ਥਨ ਬਿੰਦੂ ਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਸਨਸਨੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਉਲਟਾ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਜਿਨਸੀ ਯੋਗਾ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਿਕਲਪ ਹੈ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਕਈ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਸੈਕਸ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ। ਇਹ ਤਰੀਕਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਸਨਿਆਸੀ ਯੋਗੀ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਵਿਧੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ।  ਇਸ ਨਾਲ, ਵੀਰਜ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਹਿਸ੍ਰਸਾਰ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਕੋਰੋਨਾ (ਕੋਵਿਡ-19) ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਇਹ ਪੋਸਟ ਡਾਕਟਰੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਇਸਦੇ ਪੂਰਕ ਹੈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰੋ।

ਦਿਮਾਗ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਬੋਸ ਹੈ। ਉਹ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਸੁਚਾਰੂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਸੰਦੇਸ਼ ਹਾਰਮੋਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਸੰਦੇਸ਼ ਨਰਵ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਥੋਂ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਘੁਮਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਅਸੀਂ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਜੋ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਇਸਨੂੰ ਸਰੀਰ ਵੱਲ ਲਿਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਚੱਕਰਾਂ ‘ਤੇ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਮੈਸੇਂਜਰ ਰਸਾਇਣਾਂ ਦੇ ਗਠਨ ਨੂੰ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਸੰਚਾਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਤਾਕਤ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਕਈ-2 ਵਾਰ ਉਭਰਨ ਅਤੇ ਬਦਲ ਰਹੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਧੁੰਦਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਮਨ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਭਟਕਦਾ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਇਕੋ ਇਕ ਮਨਪਸੰਦ ਚਿੱਤਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਭਿਆਸ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਚਮਕਦਾਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਚਮਕ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਰਸਾਇਣ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ਲਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਉਹ ਸਾਰੇ ਰਸਾਇਣ ਵੀ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਰੀਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਕੋ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਆਦਮੀ ਦਾ ਮਨ ਵੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਤਮਕ ਤਰੱਕੀ ਵੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਹੜੀ ਮੁਕਤੀ ਵੱਲ ਖੜਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਮ੍ਰਿਤ (ਅਮ੍ਰੋਸ਼ੀਆ) ਹੈ ਜੋ ਸਹਿਸ੍ਰਾਰ ਤੋਂ ਉੱਗਦੀ ਹੈ

ਯੋਗਾ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸੂਰਜ ਚੰਦਰਮਾ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਹਸਰਾ ਚੰਦਰਮਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਬਿੰਦੂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧੀ ਚੱਕਰ ਸੂਰਜ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰਕਾਸ਼, ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੱਗੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਵਰਗੀਆਂ ਘਾਤਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬਚਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਯੋਗਾ ਅਭਿਆਸ ਵਿਚ ਇਹ ਵੀ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਮੁੱਲਾਧਾਰ (ਸ਼ਕਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਚੱਕਰ) ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਸੱਪ ਦੇ ਰਸਤੇ ਸਹਸ੍ਰਾਰਾ (ਸੱਪ ਦਾ ਫਣ) ਤੱਕ ਚੁੱਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਤਦ ਇਸ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਤਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਵੀ ਇਹੀ ਅਰਥ ਹੈ।

ਸਹਿਸਰਾ ਤੋਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਕੈਚ ਬਨਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ

ਸਿਰ-ਗਰਦਨ ਦੀ ਹੱਦ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵਾਲੀ ਤਿੱਖੀ-ਲੰਬਕਾਰੀ ਲਾਈਨ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹੈ

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਕੈਚਾਂ ਦੀ ਰੇਖਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚਮਕਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਹੇਠਾਂ ਲਿਆਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਵਿਸ਼ੂਧੀ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਲੇ ਚੱਕਰ ਤੱਕ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਵੀ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਚੱਕਰ ਤੱਕ ਗਰਦਨ ਸਿੱਧੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੇ ਹੇਠਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਲਈ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਮੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਠੋਡੀ ਨੂੰ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਜਲੰਧਰ ਬੰਦ (ਚਿਨ ਲੌਕ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਪ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਸਹਿਸ੍ਰਾਰ ਅਤੇ ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਪੁਲ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਹਸਰਾਰ ਅਤੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ; ਸਹਸ੍ਰਸਾਰ ਅਤੇ ਸਵਾਧਿਸਟਨ ਚੱਕਰ; ਅਤੇ ਸਹਿਸਰਾ ਅਤੇ ਮੁਲਾਧਰ ਚੱਕਰ ਵੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ, ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਸਾਰੀ ਬਾਇਓਕੈਮਿਸਟਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ

ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਰੋਗਾਣੂਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾ ਅਤੇ ਟੀਕੇ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਫਿਰ ਵੀ ਲੋਕ ਤੰਦਰੁਸਤ ਸਨ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਉੰਨਾਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ, ਜੋ ਉੰਨਾਂਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਯੋਗੀ ਕਦੇ ਬਿਮਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਸਾਹ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਸਨ। ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਵੀ ਸਾਹ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਸਾਹ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਗਲ਼ੇ ਦੇ ਰੋਗਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਿਸ਼ੁਧੀ ਚੱਕਰ ਗਲੇ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਅਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਝਰਨਾ ਵੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਸਹਿਸ੍ਰਸਾਰ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ੂਧੀ ਚੱਕਰ ਤੱਕ ਦਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੋਂ ਜਾਹਿਰ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਗਲੇ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਯੋਗੀਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਤਦ ਹੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅਰਥਾਤ ਜੀਵਨ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਾਨੂੰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਜੋਂ ਬਚਾਉਂਦੀ ਹੈ

ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੋਗਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦੇਵਤੇ ਦਾ ਮੰਦਰ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਮਾਤਾ ਰੋਗ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੀਤਲਾ ਮਾਤਾ ਦਾ ਮੰਦਰ। ਉਸ ਦੇਵੀ ਮਾਤਾ ਦਾ ਮੰਦਰ ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਠੰਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਬੁਖਾਰ ਉਸ ਠੰਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਠੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰ ਸ਼ੇਸ਼ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਨਾਲ ਮਜਬੂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੀ ਇਮਿਯੂਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।

Please click here to read this post in English

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए यहाँ क्लिक करें

ਕੁੰਡਲਨੀ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਜਿਨਸੀ ਯੋਗਾ ਨਾਲ ਏਡਾ, ਪਿੰਗਲਾ, ਸੁਸ਼ੁਮਨਾ ਨਾੜੀਆਂ ਨੂੰ; ਚੱਕਰ, ਅਤੇ ਅਦਵੈਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਸਾਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਵਰਾਤਰੀ ਤਿਉਹਾਰ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਇਹ ਤਾਂਤਰਿਕ ਪੋਸਟ ਤੰਤਰ ਦੇ ਆਦਦੇਵ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਅਤੇ ਤੱਤਰ ਗੁਰੂ ਓਸ਼ੋ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ।

ਇਹ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤਾਂਤਰਿਕ ਵੈੱਬ ਪੋਸਟ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੇ ਜਨਤਕ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ ਤਾਂਤਰਿਕ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸੁਤੰਤਰ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਜਬਰ ਜਨਾਹ ਅਤੇ ਲਿੰਗਵਾਦ ਦਾ ਸਖਤ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਕੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਖਾਸ ਬਿੰਦੂਆਂ ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੱਕਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਗਤੀ ਦੇ ਕੇ ਕਾਲਪਨਿਕ ਰਸਤੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾੜੀਆਂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਦਵੈਤ ਭਾਵਨਾ ਆਪ ਇਸ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਦਵੈਤ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਸਾਡੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿਚ ਦੋ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਸੱਪ ਕਈ ਧਰਮਾਂ ਵਿਚ ਦਿਖਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਨਬਜ਼ ਹੈ।

ਉਥੇ ਦੋ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਇਕੋ ਆਸਣ ਵਿਚ ਉਲਝੇ ਹੋਏ ਹਨ

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਕ ਸੱਪ ਨਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਸੱਪ ਮਾਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪੂਰਾ ਰੂਪ ਕੇਵਲ ਉਸਦੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਉਭਰੇ ਸੱਪ ਦੀ ਦਿਖ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਦਿਮਾਗ ਸਮੇਤ ਪਿਛਲੇ (ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ) ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਸਾਡੀ ਪਿੱਠ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ (ਸਨਸਨੀ) ਇਸ ਸੱਪ ਦੇ ਸਰੀਰ (ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ) ਤੇ ਚਲਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਵੀ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਹੈ, ਜੇਸ ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚਲਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਇਕ ਸੱਪ ਇਕ ਤਾਂਤ੍ਰਿਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵਰਗਾ ਦਰਸ਼ਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਸੱਪ ਇਕ ਹੋਰ ਤਾਂਤਰਿਕ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵਰਗਾ। ਮਰਦ ਪ੍ਰੇਮੀ ਔਰਤ ਦੇ ਮੂਲਧਰਾ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਸਥਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮੁਲਾਧਰ ਚਕਰੀਆਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਕ ਕੇਂਦਰੀ ਨਬਜ਼ ਦਾ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਮੁਲਾਧਰ ਚੱਕਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਸਵੀਰ ਵਿਚਲੇ ਕ੍ਰੋਸ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਕੇਂਦਰੀ ਨਬਜ਼ ਨੂੰ ਸਿੱਧੀ ਬੈਰਾਜ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਸ਼ੁਮਨਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਰ ਸੱਪ ਨੂੰ ਪਿੰਗਲਾ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਸੱਪ ਨੂੰ ਐਡਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਮਰਦ ਪ੍ਰੇਮੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੋਂ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਅੱਗੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਦਾ ਤਾੰਤ੍ਰਿਕ ਦੇ  ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਵੀ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਮਾਦਾ ਦੇ ਸਵਾਧਿਸਥਾਨ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉਠਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਏਡਾ ਵਿਚ ਮਨੀਪੁਰ ਨੂੰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੋਂ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਵਾਪਸ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪਿੰਗਲਾ ਦੇ ਮਨੀਪੁਰ ਨੂੰ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸੁਸ਼ੁਮਨਾ ਦਾ ਮਨੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਖੁਦ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਚੈਨਲਾਂ ਦੇ ਮਣੀਪੁਰ ਚੱਕਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਕਿਰਿਆ ਸਹਿਸਰਾ ਚੱਕਰ ਤਕ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਮਾਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਦੋ ਸੱਪ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਪਰ ਵੱਲ ਵਧਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਸਹਸ੍ਰਸਾਰ ਤਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ।

ਕੈਡਿਯੂਸੀਯਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਤਾਂਤਰਿਕ ਸੈਕਸ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ

ਇਸ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਿਚ, ਦੋ ਸੱਪ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿਚ ਇਕ ਸਿੱਧਾ ਥੰਮ੍ਹ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਉਪਰ ਖੰਭ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਉਹ ਖੰਭ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਸਹਿਸਾਰ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵੈਸੇ ਵੀ, ਜਾਗਣ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਉੱਚੀ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਵਲ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਉੱਡਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਾਲਮ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਟੇਪਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੜ੍ਹਨਾ ਵਧੇਰੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਮਨੁਖ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਦੋ ਲਪੇਟੇ ਹੋਏ ਸੱਪ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਅਤੇ ਪੈਰਾਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਅੰਗਾਂ ਦੀ ਸੰਤੁਲਿਤ ਸਾਂਝ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ

ਏਡਾ ਨੂੰ ਪੈਰਾਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਨਰਵਸ ਸਿਸਟਮ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਚੰਦਰ, ਸ਼ਾਂਤ, ਪੈਸਿਵ ਅਤੇ ਜਨਾਨਾ ਹੈ। ਪਿੰਗਲਾ ਨਬਜ਼ ਨੂੰ ਪੈਰਾਸਿਮਪੈਥੇਟਿਕ ਨਾਂ ਵਾਲੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੂਰਜੀ, ਗੌਡੀ, ਭੜਕੀਲੀ, ਸਰਗਰਮ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਦ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਸੰਤੁਲਨ ਅਤੇ ਇਕਸੁਰਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਦਵੈਤ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

(ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ)
(ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ)

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें                                   Please click on this link to view this post in English

ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਰਚਨਾਤਮਕ ਮਤਿਆਂ ਦੀ ਪੈਦਾਈਸ੍ਹ ਭਗਵਾਨ ਨਾਰਾਇਣ (ਵਿਸ਼ਨੂੰ) ਦੇ ਨਾਭੀ ਕੰਵਲ ਤੋਂ ਬ੍ਰਹਮਾ (ਬ੍ਰਹਮਦੇਵਾ) ਦੀ ਪੈਦਾਈਸ੍ਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੱਸੀ ਗਈ ਹੈ।

ਇਹ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਧਰਮ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਜਾਂ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ. ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ.

ਦੋਸਤੋ, ਇਸ ਹਫਤੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਲੇਖਕ-ਬ੍ਲੋਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਦ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਨੁੱਖੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਹਫ਼ਤਾ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ। ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ, ਸੱਚੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ। ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਸ਼ੁੱਧ ਵਿਗਿਆਨ ਹੈ। ਇਹ ਮਾਨਵਵਾਦੀ ਵਿਗਿਆਨ ਹੈ। ਇਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਿਗਿਆਨ ਹੈ। ਇਹ ਰੂਹਾਨੀ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਮਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹਨ, ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵੀ ਇਕ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਹੈ। ਇਸ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਹਨ। ਸੈਂਕੜੇ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਧਰਮਵਾਦੀ ਅਤੇ ਅਧਰਮੀਆਂ ਇਸ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਜ, ਇਸ ਨੂੰ ਜੜ ਤੋਂ ਉਖਾੜ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਉਹ ਸਾਰੇ ਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਏਕਾ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਇਸਲਾਮਿਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਬਣਨ ਦਾ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਸੁਪਨਾ ਇਸ ਦੀ ਜੀਵਤ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਧਰਮਾਂ (ਈਸਾਈਅਤ ਸਮੇਤ) ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਧਰਮ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਨਾ ਇਕ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿਚ, ਹਿੰਦੂ-ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ (ਏਜੰਡਾ) ਦੀਆਂ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਾਲ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਰਜੀਲ ਇਮਾਮ (ਆਈਆਈਟੀ ਦੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਅਤੇ ਜੇਐਨਯੂ ਵਿੱਚ ਪੀਐਚਡੀ ਸਕਾਲਰ) ਨੇ ਆਪਣੇ ਭੜਕਾਊ ਭਾਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਪਛਤਾਵੇ ਦੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਇਕਬਾਲ ਕੀਤਾ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵਾਂਝੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਕੁੰਡਲਨੀ ‘ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਇਸ ਦੇ ਧੁਰੇ ਵਿਚ ਹੈ। ਪੂਰਨ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੱਥ ਕੁੰਡਲਨੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮਾ-ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿਗਿਆਨਕ ਆਪਸੀ ਸਬੰਧ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਾਂਗੇ।

ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ / ਨਾਰਾਇਣ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹਨ

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਤੇ ਸੌਂਦੇ ਹਨ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ (ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਵਰਗੀ ਸ਼ਕਲ ਵਾਲੀ) ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਨਾਰਾਇਣ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ,  ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਰਾਇਣ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਹਨ। ਹੁਣ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸੁਵਰ, ਮੱਛੀ, ਕੱਛੂ, ਦੇਵਤਾ, ਪ੍ਰੇਮੀ, ਮਾਸਟਰ ਆਦਿ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਵੈਸੇ ਵੀ, ਨਾਰਾਇਣ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਕਈ ਰੂਪਾਂ ਵਿਚ ਅਵਤਾਰ ਧਾਰਿਆ ਹੈ।

ਰਚਨਾਤਮਕ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਸੰਕਲਪ ਭਗਵਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ / ਬ੍ਰਹਮਦੇਵ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹਨ

ਵੇਦਾਂ ਵਿਚ ਸਪਸ਼ਟ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਮੈਕਰੋ-ਮਨ / ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਮਨ ਜਿਸਨੇ ਇਸ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, ਉਹ ਬ੍ਰਹਮਾ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ ਰਚਨਾਤਮਕ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਸੰਕਲਪ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਵਿਚਾਰ ਜੋ ਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਲਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਤੇ/ਸੰਕਲਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਇਕੱਲਾ ਅਤੇ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਵਿਚਾਰ ਕੇਵਲ ਉਦੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਮਤਾ/ਸੰਕਲਪ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੌਲਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਸਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮਨ ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਦ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਉਸੇ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਇਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੋ ​​ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਕਲਪ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਕਾਰਜ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਕੇਵਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਵੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਪਿੱਛੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਹੱਥ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੁਰੂ, ਪ੍ਰੇਮੀ ਆਦਿ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਲੈ ਕੇ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਆਦਿ ਦਾ ਅਕਸ/ਰੂਪ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਨਿਰੰਤਰ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਥਾਈ ਮਾਨਸਿਕ ਚਿੱਤਰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸਫਲਤਾ ਵੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੁਆਰਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸਦਾ ਅਨੁਭਵ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਯੋਗਾ (ਕੁੰਡਲਨੀ) ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਸੰਕਲਪ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਨਾਭੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਨਾਭੀ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਕਈ ਨਵੇਂ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਹਲੇ ਵਿਚਾਰ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ, ਲਾਭਕਾਰੀ ਵਿਚਾਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੰਕਲਪ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਗਵਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ (ਸੰਕਲਪ-ਰੂਪ) ਨੂੰ ਭਗਵਾਨ ਨਾਰਾਇਣ ਦੀ ਨਾਭੀ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਰਚਨਾਤਮਕ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਰਥਨ ਮਿਲਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇੜਾ ਪੁਰਾਣਾਂ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦੀ ਨਾਭੀ ਤੋਂ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਰਚਨਾਤਮਕਤਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵਾਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਵਾਪਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ.

only indicative image (केवल संकेतात्मक चित्र)

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें (कुण्डलिनी से रचनात्मक संकल्पों की उत्पत्ति ही भगवान् नारायण (विष्णु) के नाभि कमल से ब्रम्हा (ब्रम्हदेव) की उत्पत्ति बताई गई है)                                    

Please click on this link to view this post in English (Kundalini producing creative resolutions has been told as origination of Brahma (Brahmadeva) from the navel-lotus of Lord Narayana (Vishnu))

ਕੁੰਡਲਨੀ ਸੱਪ ਵਰਗੀ

ਦੋਸਤੋ, ਕੁਝ ਹਫ਼ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੱਪ-ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਥੇ ਇੱਕ ਮੇਲਾ ਸ਼ਰਵਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਦੌਰਾਨ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਅਸਥਾਨ ਵਿਚ ਬੁੱਤ ਆਦਿ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਪਰ ਸੱਪ ਦੀ ਦਿਲ ਛੂਹਣ ਵਾਲੀ ਇਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਰੰਗੀਨ ਤਸਵੀਰ ਦੀਵਾਰ ਤੇ ਪੇੰਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਵਰਗਾ ਸੀ, ਜਿਸ ‘ਤੇ ਭਗਵਾਨ ਨਾਰਾਇਣ ਸੌਂਦੇ ਹਨ। ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫਣ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਜਾਣੂ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਲੱਗੀ। ਉਥੇ ਮੇਰੀ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਅਨੰਦ ਲਿਆ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਰਹੱਸਮਈ ਬੁਝਾਰਤ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।

ਸੱਪ ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ

ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਨਾਰਾਇਣ (ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ) ਆਮ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਰੂਪ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਾਇਆ ਦੇ ਭਰਮ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ। ਇਸੇ ਲਈ ਉਸ ਨਾਲ ਹਨੇਰੇ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸਵਰੂਪ ਨਾਗ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਮੈਂ ਇਸ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਨਾਗ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ

ਮੈਂ ਯੋਗਿੰਦਿਆਦੋਟਕਾਮ(yogaindia.com) ਦੀ ਇੱਕ ਪੋਸਟ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਵਿਚ ਕੁਝ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਸੱਪ ਸਾਢ਼ੇ ਤਿੰਨ ਚੱਕਰ ਲਗਾ ਕੇ ਮੂਲ ਅਧਾਰ ‘ਤੇ ਬੈਠਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੂਛ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਦਬਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੈ, ਤਦ ਇਹ ਸਿੱਧਾ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੁਆਰਾ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੀ ਹੈ।

ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਇਹ ਮਤਲਬ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਸਾਡੀ ਨਾੜੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇੱਕ ਉਭਾਰੇ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਦਿਖਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ ਤੇ, ਨਾੜੀ ਦੀਆਂ ਸਨਸਤੀਆਂ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਸਫ਼ਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਜਰਾ ਉਸ ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਛ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਅੱਧੀ ਰਿੰਗ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅੰਡਕੋਸ਼ ਦਾ ਖੇਤਰ ਪਹਿਲਾ ਰਿੰਗ / ਕੋਇਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਹਰ ਦੂਜਾ ਚੱਕਰ ਮਾਸ ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਹੈ। ਤੀਜਾ ਚੱਕਰ ਹੱਡੀ ਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨਾਲ ਜੁੜਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਉਭਾਰਿਆ ਸੱਪ ਹੇਠਲੀ ਪਿੱਠ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੂਨੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੈਂਡ / ਮੋੜ ਰਖਦਾ ਹੈ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਸਾਡੀ ਪਿੱਠ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਹੈ (ਨਾਭੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ)। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਉਭਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਮੋੜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਲਗਭਗ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੱਪ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਿਰ ਦਿਖਾਏ ਗਏ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡਾ ਸਿਰ ਤੁਲਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਸੰਘਣਾ ਹੈ।

ਸਾਡੀ ਨਾੜੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਹੈ

ਅਸੀਂ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਨਾੜੀ ਨੂੰ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਸਮਾਨਤਾ ਪਾਈ ਜਾਏਗੀ। ਨਾੜੀਆਂ ਵੀ ਸੱਪ ਜਾਂ ਰੱਸੀ ਵਾਂਗ ਹਨ। ਵਜਰ ਦੀ ਨਾੜੀ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਛ ਸਮਝੋ। ਇਹੋ ਅੱਧਾ ਚੱਕਰ ਵੀ ਹੋਇਆ। ਸਵੱਧੀਥਨ ਚੱਕਰ ਦਾ ਸੰਵੇਦਨਾ ਖੇਤਰ (ਜਿੱਥੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਸੱਪ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਚੱਕਰ / ਕੁੰਡਲ / ਚੱਕਰ ਹੈ। ਆਸ ਪਾਸ ਦੀ ਨਾੜੀਆਂ ਵੀ ਉਥੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਸੱਪ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਘਿਰਾਓ ਹੈ। ਦੂਜਾ ਘੇਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਨਾੜੀ ਸੈਕਰਲ ਪਲੇਕਸ / ਨਸਾਂ ਦੇ ਨੈਟਵਰਕ ਨਾਲ ਜੁੜਦੀ ਹੈ। ਤੀਸਰੇ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਥੇ ਸੈਕਰਲ ਪਲੇਕਸਸ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। ਉਥੇ ਸੱਪ / ਸਪਨੀਲ ਕੋਰਡ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਹੋਰ ਸੰਘਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਦੇ ਲੰਬਰ ਖੇਤਰ ਵਿਚ, ਪੇਟ ਵੱਲ ਟੋਏ ਵਿਚ ਇਕ ਮਰੋੜ ਹੈ। ਮੋੜ ਦੀ ਅਗਲੀ ਵਾਰੀ ਸਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਸਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਨਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸੱਪ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੱਰ/ਹੂਡ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ / ਸੱਪ-ਸ਼ਰੀਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਚੱਕਰ ਦੇਵ ਸ਼ੀਸ਼ਨਾਗ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਬਿੰਦੂ

ਇੰਨੀ ਡੂੰਘੀ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਸਧਾਰਨ ਮਾਮਲਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰਾ ਸੇਕ੍ਸੁਅਲ ਖੇਤਰ ਸੰਘ ਦੀ ਚੌੜਾਈ ਵਰਗਾ ਸੰਘਣਾ, ਗੋਲਾਕਾਰ ਅਤੇ ਪਰਤਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਵਜਰ / ਪੂਛ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਉਪਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੱਪ ਦੇ ਮੁੱਖ ਬੌਂਜਿੰਗ/ਟਰ੍ਨਿੰਗ ਪੁਆਇੰਟ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸੱਤ ਚੱਕਰ ਹਨ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਧਿਆਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਥੇ ਵਧੇਰੇ ਚਮਕਦੀ ਹੈ। ਵਜ੍ਰ ਦਾ ਸ਼ਿਖਾ ਬਿੰਦੁ ਮੁਲਾਧਰਾ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਗਲੇ ਸਵਾਧੀਸਥਾਨ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਛ (ਵਜਰਾ) ਸੱਪ ਦੇ ਉਹ ਮੁੱਖ ਗੁਥੇ ਹੋਂਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਜੋ ਜ਼ਮੀਨ’ ਤੇ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਸਵੱਧੀਥਾ ਚੱਕਰ ‘ਤੇ ਸੱਪ ਦਾ ਉਠਾਣ ਲਗਭਗ 90 ਡਿਗਰੀ ਦਾ ਕੋਣ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸੱਪ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਘੁਮਾਵ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਡੂੰਘਾ ਬਿੰਦੂ ਪਿਛਲੇ ਨਾਭੀ ਚੱਕਰ ਤੇ ਹੈ। ਅਨਾਹਤ ਚੱਕਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਸੱਪ ਦਾ ਸਰੀਰ ਉੱਭਰਦਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਵਿਸੁਧੀ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸੱਪ ਦੇ ਸਿਰ ਨੇੜੇ ਮੋੜ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਡੂੰਘਾ ਬਿੰਦੂ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਉਪਰ ਸੱਪ ਦੇ ਸਿਰ ਦਾ ਦੁਬਾਰਾ ਉਭਾਰ ਪਿਛਲੇ ਵੱਲ ਦੇ ਆਗਿਆ ਚੱਕਰ ਉਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਸਾਰੇ ਦਿਮਾਗ / ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਸਿਖਰ, ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿਥੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੀ ਸਨਸਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (ਸਿਰ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਸਤਹ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਛਲੇ ਭਾਗ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿੱਚ; ਇਹ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਟੋਏ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਮਮਾਰਧਰਾ/ਬ੍ਰਹਮਰੰਧ੍ਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)। ਉਥੇ ਦੇਵ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੇ ਇਕ ਹਜ਼ਾਰ ਫਾਨਾ ​​ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਸਹਿਸ੍ਰਾਰ (ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਭਾਗ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਾਲਿਨੀ ਮੱਧ ਦੇ ਮੁੱਖ ਤੇ ਬੀਚ ਵਾਲੇ ਸਿਰੇ/ਹੂੜ ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹੈ।

ਕੁੰਡਲਨੀ- ਅਭਿਆਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਨਾਗ ਨਾਲ ਅਭਿਆਸ ਦੌਰਾਨ

ਮੈਂ ਉਸੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਇਕ ਦਿਨ ਤਾਂਤਰਿਕ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਪਰੋਕਤ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਨਾਗ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਸਦੀ ਪੂਛ / ਵਜ੍ਰ ਸ਼ਿਖਾ ‘ਤੇ ਉਭਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੱਪ ਵਰਗੀ ਹਿਲ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਫੱਣ / ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ’ ਤੇ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਮਨ ਵਿਚ ਉਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼, ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਨਾਰਾਇਣ ਵਰਗੀ ਸੀ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਭਗਵਾਨ ਨਾਰਾਇਣ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਉੱਤੇ ਲਗਜ਼ਰੀ ਕੰਮ ਅਤੇ ਆਰਾਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਕੱਠੇ, ਮੈਨੂੰ ਉਹੀ ਭਾਵਨਾ ਮਿਲੀ ਜਿਵੇਂ ਉਪਰੋਕਤ ਨਾਗ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਰੂਹਾਨੀਅਤ ਵਿੱਚ ਸੱਪ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ।

ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਜਾ

ਸੱਪ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਧਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਪਵਿੱਤਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਾਰਾਇਣ ਸੱਪ ‘ਤੇ ਸੌਂਦਾ ਹੈ। ਸੱਪ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਮੱਥੇ ‘ਤੇ ਵੀ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਕਈ ਧਰਮਾਂ ਵਿਚ, ਦੋ ਸੱਪ ਇਕੱਠੇ ਲਪੇਟੇ ਹੋਏ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਉਹ ਸੰਭਵ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦੋ ਦਾ ਤਾਂਤਰਿਕ ਜੋੜਾ ਯੈਬ-ਯਮ/ਯਬ-ਯੁਮ ਆਸਣ ਵਿਚ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਨ।

ਨਾਗ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਮੈਂ ਸੱਪ ਬਣ ਕੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਰਿਹਾ। ਪਰ ਉਹ ਸੱਪ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਨਾਗ ਦੇ ਸਰੀਰ / ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਤੇ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ ਸੱਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਸੱਪ ਉੱਤੇ ਚਮਕਦਾ ਹੈ।

ਨਾਗ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ

ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਜਾਗਰਣ ਨਾਗ ਦੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮਯੋਗੀ ਵਜਰ ਨੇ ਸੱਪ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਇਕ ਵਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਸਿੱਧੇ ਉਸਦੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਹਵਾ ਵਿਚ ਸਿੱਧਾ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੋਵੇ। ਸੱਪ ਦਾ ਧਿਆਨ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਠਣ ਲਈ ਸਿਰਫ ਵਧੇਰੇ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸੱਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਡੇ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਧਰਤੀ

ਇੱਕ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ / ਮਲਟੀ-ਹੁਡਡ ਸੱਪ ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੇ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਸ਼ੇਸ਼ਨਾਗ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਉਪਰੋਕਤ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ / ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਵਰਗੀ ਹੈ। ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਇੱਥੇ ਸਥੂਲ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਆਖ਼ਰੀ ਵਾਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦਾ ਬੁਨਿਆਦੀ ਮੰਤਰ ਹੈ।

ਸੰਵੇਦਨਾ ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਆਰੋਪਣ

ਹਰ ਸਰੀਰਕ ਸਨਸਨੀ ਨਾੜੀ ਰਾਹੀਂ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਸ ‘ਤੇ ਕੁੰਡਲਨੀ / ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਲੇਪ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਦਿਮਾਗ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਰੀਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਤੀਬਰ ਅਤੇ ਅਨੰਦਮਈ ਸਨਸਨੀ ਵਜਰ-ਸਿਖਾ ਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਲਗਾਈ ਗਈ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਜਿੰਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਮੁਲਾਧਾਰ ਵਿਚ ਸੌਂਦੀ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਮੂਲਾਧਾਰ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਵਜਰ-ਸਿਖਾ ਹੀ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਸੱਪ ਦੀ ਪੂਛ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੰਡਲਨੀ ਆਮ ਆਦਮੀ ਵਿਚ ਉਥੇ ਸੌਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਉਥੇ ਜਾਗ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਜਾਗਣ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਲਿਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਨਾਗ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੂਛ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਦਬਾਈ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਜਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵੀਰਜ ਨਿਕਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਜਰ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਥੋਂ ਵਿਅਰਥ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੱਪ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕੁੰਡਲਨੀ ਵਾਜਰਾ ਸ਼ਿਖਾ ਤੋਂ ਸਿੱਧੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਦਿਮਾਗ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ, ਬਾਰ -2 ਜਿਨਸੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਘੁੰਮਦੀ। ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰਾ ਜਿਨਸੀ ਖੇਤਰ (ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸੱਪ ਦੇ ਭੂਮੀ ਦੇ ਢੇਰ / ਘੜੇ ਵਰਗਾ ਸ਼ਕਲ ਵਾਲਾ ਹੈ) ਚਾਰੇ ਪਾਸਿਓਂ ਸ਼ਕਤੀ ਦੁਆਰਾ ਡੁੱਬਿਆ / ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਸਿੱਧੇ ਸਿਖਰ/ਹੂੜ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਥੇ ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵੀਰਜ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਲਈ ਵਾਜਰਾ ਤੇ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁੰਡਲਨੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ / ਅੱਗੇ ਦੇ ਚੱਕਰ ਦੁਆਰਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਥਲੇ ਭੇਜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਸ਼ਬਦ ਕੁੰਡਲਨੀ ਦਾ ਅਰਥ ਕੁੰਡਲੀ / ਕੋਇਲ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਭਾਵ, ਕੋਇਲ ‘ਤੇ ਬੈਠੀ ਇਕ ਮਾਨਸਿਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ।

कृपया इस पोस्ट को हिंदी में पढ़ने के लिए इस लिंक पर क्लिक करें (कुण्डलिनी एक नाग की तरह)                                    

Please click on this link to view this post in English (Kundalini as a serpent)